Δεν χρειαζόμαστε άλλους αυτόκλητες σωτήρες...!!Αρκετά πόνεσε τούτος εδώ ο τόπος και αρκετά πλήρωσε τούτος ο λαός..Φτάνει πια με τους φασίστες "γιατρούς" που θέλουν να βάλουν τούτη την άτυχη χώρα σε "γυψο" ως άλλος ασθενής...Το 1967 οι "σωτήρες" μας ήρθαν από την Χούντα των συνταγματαρχών ,σήμερα το 2011 οι "σωτήρες"΄μας ήρθαν από τη Χούντα του Δ.Ν.Τ και της Παγκόσμιας Τράπεζας...Όμως όπως και τότε, έτσι και τώρα ο Λαός είναι αυτός που πρέπει να στείλει στο Διάολο όλους αυτούς που παίζουν παιχνίδια στις πλάτες του...!!ΕΞΩ Η ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΧΟΥΝΤΑ!!!!
Δείτε τι έγινε τότε και παρατηρήστε τις τεράστιες ομοιότητες!!!

O ύμνος του Θανάση σε μια μοναδική ερμηνεία του Ορφέα...!



Στην κοιλάδα των Τεμπών




Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας


Μες την κοιλα - όπως τα λέω - μες την κοιλάδα των Τεμπών
Φόβος των μηχανοδηγών
Είναι ένας γέρο - όπως τα λέω - είναι ένας γέρο πλάτανος
μαγκούφης και παράφορος

Που πίνει από - όπως τα λέω - που πίνει απ' το θολό νερό
του ποταμού το ιερό
Πίνει κι απλω, όπως τα λέω, πίνει κι απλώνει ρίζωμα
βαθιά μέσα στα ανείπωτα

Κι όποτε παι - όπως τα λέω - κι όποτε παίρνει ανάποδες
γέρνει και πέφτει στις γραμμές
Πιάνει το τρε - όπως τα λέω - πιάνει το τρένο απο τ' αυτί
«Μην την περνάς τη Γευγελή»

Μένα μου το, όπως τα λέω, μένα μου το 'πε ο Πηνειός
το μυστικό ο φλύαρος
Πως ήταν α - όπως τα λέω - πως ήταν άνθρωπος παλιά
κι είχε παιδιά στην ξενιτιά

Από τη ζωντανή εμφάνιση του Ορφέα στον Μύλο της Θεσσαλονίκης στις 15/04/2011...!Όπως θα καταλάβετε και στο βίντεο...η ομάδα του Διόνυσου ήταν και εκεί..!
Η "Ομίχλη" βρίσκεται στο νέο cd του Θανάση Παπακωνσταντίνου (Ελάχιστος εαυτός) και η αρχική ερμηνεία ανήκει φυσικά στον Ορφέα Περίδη...απολαύστε τον Ορφέα σε ένα ξεχωριστό τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Στίχοι-Μουσική:Θανάση Παπακωνσταντίνου

ΣΤΙΧΟΙ:
Φορώ το μαγικό σκουφί, π'αόρατο με κάνει
γλιστρώ απ'το σεντονάκι της να φύγω στα κρυφά.
Σκοτάδι είναι, παγωνιά, στα σπίτια όλοι κοιμούνται
μ'από τις γρίλιες όνειρα βγαίνουν και συναντιούνται
Σκοτάδι είναι, παγωνιά, τα σπίτια ολόκλειστα.

Την πόλη αφήνω πίσω μου ξάγρυπνος κι αναμμένος
απ'το γεφύρι του Ξηριά περνώ αλλοπαρμένος
και φτάνω πάνω στο βουνό, ψηλά στο Γκουνταμάνι.
Ομίχλη έχει, νότισαν τα γένια του Μπαμπάνη.
και φτάνω πάνω στο βουνό, τα σπίτια ολόκλειστα...


Με καλοδέχθη το βουνό, μου φτιάχνει προσκεφάλι
με κάπαρη, με ρίγανη, με μέντα και θυμάρι.
Παρακαλεί και τ'άγρια που χάρη του χρωστάνε
να μου κρατήσουν συντροφιά και να παραφυλάνε.
Παρακαλεί και τ'άγρια, τα σπίτια ολόκλειστα.

Πουλιά της νύχτας τραγουδάν για να με νανουρίσουν
και την ψυχή, που ανοίγεται στον ύπνο, να κερδίσουν.
Και βλέπω όνειρα τρελά και τον ληστή Μπαμπάνη
να τουφεκάει τον ουρανό, να κλαίει στο Γκουνταμάνι.
Και βλέπω όνειρα τρελά, τα σπίτια ολόκλειστα...

Νίκος Παπάζογλου

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΑΣ ΝΙΚΟΛΑ...
ΑΝΤΙΟ  ΝΙΚΟΛΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ...

"

Κυριακή, 17 Απριλίου 2011

Άλλος ένας Μεγάλος μας αποχαιρέτησε σήμερα , φαίνεται πως δεν άντεξε πολύ μακριά από τον καλό του φίλο και συνεργάτη Μανώλη Ρασούλη και πήγε να τον συναντήσει στην γειτονιά των αγγέλων...

  Κάτι μας λέει πως εκεί σήμερα θα στηθεί γλέντι τρικούβερτο για να υποδεχθούν στην καλή παρέα τους τον μεγάλο Νικόλα της καρδιάς μας...

Ο μεγάλος τραγουδιστής και τραγουδοποιός κατέληξε αιφνίδια σήμερα σε ηλικία 63 ετών μετά από πολύχρονη μάχη με την επάρατη νόσο...Ο Νίκος Παπάζογλου ο οποίος τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του, έχασε τη μάχη για τη ζωή σε ηλικία 63 ετών.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη...




Λίγα λόγια

Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε το 1948 στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι σήμερα έχει γράψει μουσική σε 49 τραγούδια. Τα δεκαεπτά απ’ αυτά έχουν δικούς του στίχους. Συνολικά έχει ηχογραφήσει 99 τραγούδια. Τα εξήντα απ’ αυτά υπάρχουν στους πέντε προσωπικούς δίσκους του, τους οποίους ηχογράφησε στο στούντιο "Αγροτικόν" της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε πολύ νωρίς την καριέρα του στο τραγούδι, έγινε ωστόσο γνωστός μετά τη συνεργασία του με τον Μανώλη Ρασούλη και τον Νίκο Ξυδάκη, στα τέλη της δεκαετίας του ΄70.
Ο δίσκος τους «Η εκδίκηση της γυφτιάς» υπήρξε καθοριστικής σημασίας, καθώς άλλαξε τις αντιλήψεις για το λαϊκό τραγούδι στην Ελλάδα.



Παραθέτουμε σχετικό κείμενο για τον Νίκο Παπάζογλου όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Δίφωνο" πέρυσι τον Απρίλιο


Νίκος Παπάζογλου
του Γιάννης Θ. Πετρίδη
Στη ρωγμή του χρόνου.

Δεν υπάρχουν κοσμοκαλόγεροι στη δισκογραφία και ο Παπάζογλου δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος. Για αγιογραφίες καλλιτεχνών, ας περάσει καλύτερα ο επόμενος. Αυτός εδώ να μείνει. Έχει όλες τις αμαρτίες που χρειάζεται ένας τραγουδοποιός για να στήνει κάθε φορά όμορφες ιστορίες και προπάντων για να συνεχίσει να μας παραμυθιάζει.


Πέρα από το πηγαίο ταλέντο και μια σπουδαία φωνή, αυτό που τον καθόρισε περισσότερο ήταν οι εμμονές του και τα «όχι» που είπε όλα τα χρόνια που βολοδέρνει. Και δεν είναι διόλου λίγα. Τριάντα πέντε χρόνια τραγούδια.
Συχνά, μοναχικός λύκος. Με τις ιδιοτροπίες του. Δύσκολος. Τζόρας, σύμφωνα με τον Σαββόπουλο, σκούντρος όπως θα έλεγαν κάτω από το αυλάκι. Μερικές φορές ίσως είναι και ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσεις την πορεία σου. Να βγάλεις το σκαρί από τα δύσκολα και να ρεμεντζάρεις. Να δέσεις δηλαδή.

Πέντε ψυχές στριμωγμένες και άλλοι πέντε υπνόσακοι πεταμένοι εδώ και εκεί. Εκείνο το κακόμοιρο το starlet αγκομαχούσε, αλλά τα κατάπινε τα χιλιόμετρα. Από την Αθήνα στο Ρίο και, από εκεί, αν τη βγάζαμε, στο Άκτιο. Διήμερο μουσικό φεστιβάλ, σου λέει. Συναυλίες, μπίρες και ύπνο στην παραλία. Τι άλλο θέλαμε; Ήταν Ιούλιος του ’84 και ήμασταν δεκαεξάρηδες.
Το πήγαμε σερί το ταξίδι και με μια 90άρα κασέτα tdk. Από την μια το Transformer του Lou Reed και, από την άλλη, το Χαράτσι, που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Τώρα όλη η ζωή σου ένα φιλμ τρελό, με το λάμδα παχύ, σαλονικώτικο. Έτσι το τραγουδούσαμε, κάνοντας γούστο. Θα έπαιζε και ο Παπάζογλου στο Άκτιο, με την Ταχεία Θεσσαλονίκης. Θα τζαμάρανε μάλιστα επί σκηνής και με τον Σιδηρόπουλο. Αυτό, βέβαια, τραβώντας για εκεί, δεν το ξέραμε. Δεν σκαμπάζαμε τίποτα από Εκδίκηση Της Γυφτιάς και Δήθεν. Σνομπαρία για όλα αυτά. Επιμέναμε ότι είμαστε μόνο ροκ εν ρολ και μακριά από την Ανατολή. Ουσιαστικά, τότε μαθαίναμε τον Παπάζογλου και –περιέργως για τα μέτρα μας– μας άρεσε.
Μας άρεσε, γιατί πρώτα από όλα σκάλιζε ηλεκτρικά τις τροπικές κλίμακες και ξεκλείδωνε από άλλο δρόμο την ελληνικότητα, που κουβαλούσαμε ή δεν κουβαλούσαμε. Για ν’ ακούσουμε μπαγλαμά, τρίχορδο, ήθελε τρόπο. Χωρίς κιθάρα και τύμπανα μαζί, πώς θα το καταπίναμε; Αποκλείεται, μη μας πάρει και κανένα μάτι. Κολλήματα… Έπειτα ήταν και το παρουσιαστικό του. Εντάξει, δικός μας. «Ινδιάνος σκέτος είναι» έλεγε και ξανάλεγε ο Στέφανος, ο μεγαλύτερος και ο διαβασμένος της παρέας. «Τραγουδούσε το ’70 και σε διάφορα συγκροτήματα…».



«Aγροτικό» στους OlympiansΠαπάζογλου: παπάζ-ογλου. Στα τουρκικά, ο γιος του παπά, δηλαδή. Θα μπορούσε, αλλά δεν… Το σόι πρόσφυγες από τ’ ανατολικά. Το σπίτι στα Λεμονάδικα, ο πατέρας χασάπης και ο μικρός από δίπλα. Σχολείο, αλλά και μαγαζί. Παιχνίδι στην Τσιμισκή, στα κάστρα, σκαλομαρία στα τραμ αλλά και το καλοκαίρι διάφορες δουλειές για να μη χασομεράει. Ό,τι να ’ναι, χειρωνακτικές. Τσιράκι δίπλα σε τεχνίτες, μανάβικα. Να πουλάει πάγο στο Κουλέ Καφέ…


Aκούγεται σενάριο ταμάμ για Βασιλάκη Καΐλα, έτσι όμως μεγάλωσαν και τα περισσότερα παιδιά της γενιάς του.
Πρωτίστως η μέριμνα του βιοπορισμού, σε μια μετεμφυλιακή Ελλάδα, που πάλευε για το τώρα, ψάχνοντας το αύριο στην πόλη και στην αντιπαροχή. Το τραγούδι και η μουσική για τον Νίκο Παπάζογλου ήρθαν σαν παιχνίδι και διασκέδαση. Πιτσιρίκια που σκαρφαλώνανε στις πολεμίστρες του κάστρου, στα μπεντένια δηλαδή, και κάνανε το κομμάτι τους, αλλά και στα οικογενειακά γλέντια και στις γιορτές με γονείς και συγγενείς. Εκεί θα μπορούσε ν’ αναζητήσει κανείς τις πρώτες μουσικές πληροφορίες, το παράπονο, το λυγμό στη φωνή του, το βυζαντινό μέλος,
Τη δεκαετία του ’60 πήραν φωτιά τα τόπια και ο πλανήτης έβραζε . Οι κοινωνίες –στο μεγαλύτερο κομμάτι τους– έθεταν ερωτήματα, διεκδικούσαν και οι νέοι ξήλωναν και έφτιαχναν με ευκολία τον κόσμο από την αρχή.
Η Θεσσαλονίκη εκείνης της δεκαετίας μύριζε έντονα. Το παραπέτασμα ήταν κοντά. Οργάνωση Kαρφίτσα, Γκοτζαμάνης, τρίκυκλο και δολοφονία Λαμπράκη, παραχριστιανικές οργανώσεις, ασφάλεια, πνεύμα και ηθική. Από την άλλη μπάντα, τα πράγματα μετρημένα. Λαμπράκηδες, ροκάδες και υποψιασμένοι στη Διαγώνιο, στου Γκιγκιλίνη στην Τσιμισκή, στο βιβλιοπωλείο του Αναγνωστάκη στη Χρυσοστόμου Σμύρνης. Υπήρχαν βέβαια και τα κλαμπ στην Κρήνη και στην Αρετσού, με ορχήστρες που διασκεύαζαν ξένα χιτ, συγκροτήματα που άλλαζαν κάθε μήνα αλλά και μια underground σκηνή που έπαιρνε τις ανάσες της πίσω από τα εξώφυλλα των Μοντέρνων Ρυθμών.

Ο Παπάζογλου έζησε καλά όλο αυτό το σκηνικό• και απ’ την καλή και απ’ την ανάποδη. Οι πρώτοι δίσκοι του Dylan βάζουν βαθιά το χεράκι τους μέσα του. Γκρουπάκια της γειτονιάς και, τελειώνοντας το λύκειο, κάνει το «αγροτικό» του στους Olympians τραγουδώντας (στη Χαβάη) ιταλικά, αγγλόφωνα, Los Bravos Black is black, I want my baby back και τέτοια. Στη συνέχεια ήρθαν και τα σκληρά. Στα τέλη των sixties, η πόλη είχε αρχίσει ν’ αποκτά κίνηση με γκρουπ που κοιτούσαν και πέρα από την ποπ. Χωρίς ωδεία όμως και πάρτες. Αυτοδίδακτοι μουσικά πιτσιρικάδες που βαρούσαν• και βαρούσαν καλά. Έτσι υποστηρίζουν τουλάχιστον αυτοί που το έζησαν. Από κοντά ο Παπάζογλου.
Πέρασμα από τους Fratelli, τους Blow up και, στο γύρισμα της καινούργιας δεκαετίας, με τους φασαριόζους Μακεδονομάχους και τον Ζηλωτή σε Γερμανία και Ιταλία. Γιώργος Πεντζίκης, Γιάννης Καντζός, Σαράντης Κασσάρας, Ρούλης Πυρίλης, Στέλιος Φωτιάδης, Θόδωρος Παπαντίνας, Λεωνίδας Σταματιάδης, Μίμης Αντωνόπουλος, ο δημοσιογράφος και μάνατζερ συγκροτημάτων Τάσος Ψαλτάκης και άλλοι. Ψυχεδέλεια, σόουλ, r‘n’b, Cream,Velvet Underground.
Παιδιά του Ψυχρού Πολέμου, της επταετίας, αλλά και του Γούντστοκ, του Ζάπα, του Χέντριξ, των Stones, του Αντονιόνι στο Blow up και στο Zambriskie Point. Σε κάποιο από τα διάφορα παρεάκια και η Τάνια Τσανακλίδου… Λίγο πριν από τη μεταπολίτευση και μετά την επιστροφή του Ζηλωτή από τις ευρωπαϊκές του περιπέτειες και προσδοκίες (δεν έκατσε η πασιέντζα τελικά), ο Νίκος Παπάζογλου ξεκινά τη σχέση του με την ηχοληψία και τα στούντιο.

«Mεικτό και νόμιμο είδος»Τεχνικά εγχειρίδια, διάβασμα, κονσόλα και εργαλεία. Πώς λέμε «Push pull». Παράλληλα ανακαλύπτει και μπαίνει όλο και πιο βαθιά μουσικά στην καθ’ υμάς Ανατολή. Παράδοση, βυζαντινοί δρόμοι, λαϊκές ρυθμολογίες, τρίχορδο μπουζούκι. Το πρώτο μικρό στούντιο που στήνει βρίσκεται στην περιοχή Χαριλάου. Κάπου κοντά στη ρωσική εκκλησία. Η αρχή για το Αγροτικόν. Το 1977, η φωνή του Παπάζογλου ακούστηκε για πρώτη φορά στην δισκογραφία. Ζητάω ωραία πράγματα, μ’ αίμα και με θυσίες στους Αχαρνής του παιδικού του φίλου, του Διονύση Σαββόπουλου. Μαζί και οι Ζιώγαλας, Ρασούλης, Τανάγρη, Λιούγκος, Μπουλάς κ.ά. Ένα χρόνο αργότερα, η Γυφτιά πήρε την Εκδίκησή της.
Παραγωγός ο Σαββόπουλος, μουσική ο Νίκος Ξυδάκης και στίχοι ο Μανώλης Ρασούλης. Τραγούδια με ανατρεπτική διάθεση που γράφτηκαν σ’ ένα τετρακάναλο Teac 33-40 στο καινούργιο –τότε– Αγροτικόν, της οδού Παπάφη 150. Έτεροι συνωμότες: Σοφία Διαμαντή, Δημήτρης Κοντογιάννης και Νίκος Παπάζογλου, στο τραγούδι αλλά και στο εξώφυλλο. Το 1979 ο κύκλος της συγκεκριμένης παρέας έκλεισε μ’ ένα ακόμα εξαιρετικό άλμπουμ, τα Δήθεν. Δύο δίσκοι που –τα χρόνια που ακολούθησαν– αποδείχτηκαν καταστασιακοί, αφού όμως πρώτα χλευάστηκαν –ως γύφτικα και δήθεν λαϊκά με μπαναλιτέ αισθητική– λογοκρίθηκαν, όπως καθετί καινούργιο που κινείται έξω από τη νόρμα της εποχής.

Οι αρχές του ’80 βρήκαν τον Παπάζογλου σε σποραδικά λάιβ (με Βόμβολο, Σιγανίδη, Παπαδάμου κ.ά και ρεπερτόριο από Εκδίκηση Της Γυφτιάς και Δήθεν) και κυρίως στις δραστηριότητες του Αγροτικόν, που γνώριζε αρκετή κίνηση. Τα επόμενα χρόνια μάλιστα θα γνώριζε ακόμη μεγαλύτερη: Χειμερινοί Κολυμβητές, Blues Gang, A priori, Φατμέ, Τρύπες, Mushrooms, Anti Troppau Council, Σωκράτης Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μικρές Περιπλανήσεις• με τον Νίκο Παπάζογλου, παραγωγό, μηχανικό ήχου, guest, ενορχηστρωτή…

Τα πρώτα του τραγούδια φέρουν τ’ όνομα Χαράτσι (τι όμορφο εξώφυλλο!) και συγκροτούν ένα παλίμψηστο ήχων. Μην μπλέξουμε με είδη και αυτοσχέδιους όρους. Ό,τι κουβαλούσε μουσικά στο κεφάλι του μέχρι τότε. Στάλα στάλα, Ευχή, Αύγουστος… τελεκάστερ και τρίχορδο μπουζούκι. Οι αντιθέσεις στο δικό του «μεικτό και νόμιμο είδος».

Η εξαιρετική ταχεία Θεσσαλονίκης είχε πιάσει δουλειά, σε όλη την Ελλάδα, στη Σελήνη (κοντά στον Λευκό Πύργο), αλλά κατέβηκε και στην Αθήνα, στο Zoom. Όμορφες παραστάσεις, με αρκετό κόσμο και τον Rick Wright των Pink Floyd ένα βράδυ από κάτω. Ακολούθησε το Μέσω Νεφών και άλλα έντεκα τραγούδια σε γλώσσα και ατμόσφαιρες γνώριμες από το Χαράτσι. Crossover κομμάτια η Ρωγμή του χρόνου, το Καλημέρα, το Φύσηξε ο Βαρδάρης… Ο χύμα τύπος με το κόκκινο φουλάρι και το τζιν παίρνει τα πάνω του για τα καλά και το κοινό αυξάνεται και γουστάρει. Αυτοδιαχειριζόμενες περιοδείες, συναυλίες σε φεστιβάλ, κάστρα και νησιά, ουρά στα εκδοτήρια, γεμάτες φθινοπωρινές βραδιές στον Λυκαβηττό, κάλεσμα στον Σείριο του Μάνου Χατζιδάκι. Ο Παπάζογλου ζούσε και απολάμβανε την ανηφόρα της επιτυχίας. Τη δόξα• ίσως κάποια στιγμή και τη ματαιοδοξία.

Όλα ανθρώπινα. Τη στροφή της δεκαετίας του ’90 την πήρε με Λοξή Φάλαγγα, την ίδια δυναμική αλλά και διαφορετική φιλοσοφία. Τη βρίσκει στα ουσάκ, μετράει πάντα σωστά τα 9/8, γυροφέρνει την παράδοση και τα μουσικά άνθη του τόπου, στήνει γλέντια, αρμενίζει θάλασσες και αιθέρες και, όποτε θυμηθεί, ηχογραφεί καλά τραγούδια. Όχι πολλά. Τρεις δίσκοι σε δεκάξι χρόνια. Σύνεργα, Όταν Κινδυνεύεις Παίξε Την Πουρούδα, Μάισσα Σελήνη και ένα λάιβ στον Λυκαβηττό, το ’91.
Στο ζωντανό, μην τον φοβάσαι. Αραίωσε αλλά ξέρει ακόμα να το κουλαντρίζει όπως τότε. Όσο για μουσικούς πειραματισμούς και fusion επεμβάσεις: στα εργαστήρια. Αυτοί που το «έχουν», το ξέρουν και εμείς τους πιάνουμε. Είδαμε και πάθαμε με αρκετούς… ροκάδες τα τελευταία χρόνια, που πήραν πυτιά, μπουζούκια και ηλεκτρικές για να παντρέψουν (πανάθεμά τους) τη Δύση με την Ανατολή και τον μισό Νότο. Καλά ρε καρντάσι, παντρειά με το ζόρι γίνεται;

Δισκογραφία, του Πέτρου Δραγουμάνου.

* 1973 Φίλοι Και Αδελφοί (Philips 6331057 lp-cd). Ο δεύτερος δίσκος του Πασχάλη (Αρβανιτίδη) έχει δύο τραγούδια γραμμένα από τον Νίκο Παπάζογλου, τα Ανία και Είναι Αργά.

* 1977 Αχαρνής (Lyra 3304 lp-cd). Ο Διονύσης Σαββόπουλος καταπιάστηκε με τον Αριστοφάνη έπειτα από παραγγελία του Θεάτρου Τέχνης, αλλά τελικά ανέβασε παράσταση με δική του μετάφραση το χειμώνα του 1976-1977 στην Πλάκα. Στον Αριστοφάνη Που Γύρισε Από Τα Θυμαράκια (όπως είναι ο παράλληλος τίτλος του δίσκου) έπαιζαν και τραγουδούσαν οι Σαββόπουλος, Σάκης Μπουλάς, Μελίνα Τανάγρη, Νίκος Ζιώγαλας, Ηλίας Λιούγκος, Μανώλης Ρασούλης και Νίκος Παπάζογλου.

* 1978 Η Εκδίκηση Της Γυφτιάς (Lyra 3308 lp-cd). Ο πρώτος δίσκος που ηχογραφήθηκε στο στούντιο Αγροτικόν του Νίκου Παπάζογλου, στη Θεσσαλονίκη. Η μουσική του Νίκου Ξυδάκη στα έντεκα από τα δεκατρία τραγούδια, τα στιχάκια του Μανώλη Ρασούλη στα δώδεκα, η ερμηνεία των Δημήτρη Κοντογιάννη, Διονύση Σαββόπουλου, Σοφίας Διαμαντή (δύο) και Νίκου Παπάζογλου (εννέα) που έγραψε και μουσική στα Κυρ Διευθυντά Των Δίσκων και Κανείς Εδώ Δεν Τραγουδά.

* 1979 Τα Δήθεν (Lyra 3320 lp-cd). Πάλι το δίδυμο Μανώλη Ρασούλη και Νίκου Ξυδάκη με τους ίδιους ερμηνευτές (Παπάζογλου, Κοντογιάννης, Διαμαντή). Ηχογραφημένος και αυτός στο στούντιο Αγροτικόν της Θεσσαλονίκης. Μπουζούκι παίζει ο Χρήστος Νικολόπουλος.

* 1979 Η Ρεζέρβα (Lyra 3735/6 2 lp-cd). Διπλός δίσκος του Σαββόπουλου, όπου ο Παπάζογλου τραγουδά δεύτερη φωνή σε πέντε τραγούδια. Συμμετέχουν η Αφροδίτη Μάνου, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Ελένη Βιτάλη, ο Δημήτρης Κοντογιάννης και η Μήτσα Ρούτη.

* 1981 Χειμερινοί Κολυμβητές (ανεξάρτητη παραγωγή CP912 lp). Ο πρώτος δίσκος τους με μουσική, στίχο και τραγούδι από τον Αργύρη Μπακιρτζή, ηχογραφημένος στο στούντιο Αγροτικόν. Το 1991 κυκλοφόρησε και σε cd (Lyra 072), εμπλουτισμένο με αποσπάσματα από συναυλίες τους. Τραγουδούν ακόμη ο Ισίδωρος Παπαδάμου, ο Μιχάλης Σιγανίδης, η Ουρανία Καργούδη και ο Νίκος Παπάζογλου στην Προσφυγιά και στις Ψείρες.

* 1984 Χαράτσι (Lyra 3369 lp-cd). Ο πρώτος προσωπικός δίσκος του. Περιέχει εννέα δικά του τραγούδια και δύο γραμμένα από τη Βάσω Αλλαγιάννη και τον Μανώλη Ρασούλη.
* 1984 Όλοι Δικοί Μας Είμαστε (Lyra 3371 lp-cd). Σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Μανώλη Ρασούλη. Τραγουδούν οι Δημήτρης Κοντογιάννης, Γιάννης Κούτρας, Πασχάλης Τερζής, Νάντια Καραγιάννη, Ηλίας Μακρής και Νίκος Παπάζογλου.

* 1985 Η Γλυκερία Στο Λυκαβηττό (Lyra 3419 lp-cd). Ηχογράφηση συναυλίας της Γλυκερίας στον Λυκαβηττό με συμμετοχή του Νίκου Παπάζογλου στα τραγούδια Με το τραγούδι με το κρασί και Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια.

* 1986 Εν Αθήναις (Lyra 3426 lp-cd). Μουσική του Νίκου Κυπουργού για παράσταση του Ελληνικού Χοροδράματος. Ο Παπάζογλου στο Τσιφτετέλι του Διογένη με στίχους Ρασούλη.

* 1986 Μέσω Νεφών (Lyra 3440 lp-cd). Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Παπάζογλου. Συνθέσεις δικές του με στίχους Ρασούλη, Γιάννη Σπυρόπουλου, Λάζαρου Ανδρέου κ.ά.

* 1986 Πότε Βούδας Πότε Κούδας (CBS 450291 lp-cd ). Ο Μανώλης Ρασούλης στα λόγια και ο Πέτρος Βαγιόπουλος στη μουσική. Τραγουδούν, εκτός από τους δημιουργούς, ο Νίκος Παπάζογλου (το ομώνυμο τραγούδι), η Γλυκερία, ο Λεωνίδας Βελής και η Χριστίνα Μαραγκόζη.

* 1987 Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι (Minos 691/2 2 lp-2 cd). Διπλός δίσκος με 29 τραγούδια και 29 καλεσμένους από τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ1 που παρουσίαζε ο Σαββόπουλος. Ο Παπάζογλου τραγουδά την Παράβαση από τους Αχαρνής και συμμετέχει στο δημοτικό τραγούδι Ανέβηκα στην πιπεριά και στα αποσπάσματα τραγουδιών του Χατζιδάκι.

* 1988 Στο Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά (Σείριος 88002/4 3 lp -2 cd). Την περίοδο 1987-1988 στην Πλάκα στην μπουάτ Σείριος, ο Μάνος Χατζιδάκις οργάνωσε παραστάσεις με πολλούς τραγουδιστές και συγκροτήματα. Σε αυτή την κασετίνα υπάρχουν και δύο τραγούδια από τις εμφανίσεις του Νίκου Παπάζογλου.

* 1988 Ο Κύριος Σαββόπουλος Ευχαριστεί Τον Κύριο Χατζιδάκι (Σείριος 88006 lp). Πρόζες και τραγούδια από τις εμφανίσεις του Διονύση Σαββόπουλου στον Σείριο, στην Πλάκα, ανάμεσα 17 Ιανουαρίου και 3 Φεβρουαρίου 1988. Η Έλλη Πασπαλά μαζί με τον Νίκο Παπάζογλου στο Χάρτινο το φεγγαράκι με ένα ποτ πουρί τραγουδιών.

* 1990 Σύνεργα (Lyra 4559 LP-051 cd). Ο τρίτος προσωπικός δίσκος του Παπάζογλου. Τα τραγούδια έγραψε ο ίδιος και ο Ορφέας Περίδης (τρία), ο Γιώργος Ζήκας (δύο) και η Βάσω Αλλαγιάννη.

* 1990 Υποκλίνομαι (WEA 170778 lp). Με τη Χαρά Αργυροπούλου. Σε μουσική και στίχους Παπάζογλου τα Χτες βράδυ και Πέρασα έτσι δίχως λόγο (και τα δύο από το Χαράτσι).

* 1991 Παραμύθια (Lyra 4597 lp). Ο δεύτερος δίσκος του Σωκράτη Μάλαμα με συμμετοχή της Όλγας Δεραινίτη, της Μελίνας Κανά και του Νίκου Παπάζογλου που λέει το Κίρκη.

* 1991 Στο Θέατρο Λυκαβηττού (Lyra 4608 lp-cd). Επιτόπια ηχογράφηση στο θέατρο Λυκαβηττού, Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 1991. Ο τέταρτος προσωπικός δίσκος του Παπάζογλου.

* 1992 Σύγχρονο Τραγούδι - Μέρες Μουσικής (Lyra 4695/6 2 lp-cd). Από συναυλία στο θέατρο Παλλάς της οδού Βουκουρεστίου την άνοιξη του 1992. Συμμετέχουν ο Νίκος Πορτοκάλογλου (τέσσερα), ο Νίκος Ξυδάκης (τέσσερα), η Μελίνα Τανάγρη (πέντε), η Ελένη
Τσαλιγοπούλου (τέσσερα) και ο Νίκος Παπάζογλου (τρία).

* 1992 Τα Σκόρπια (Lyra 4672 lp-cd). Συλλογή δώδεκα τραγουδιών, με στίχους του Μανώλη Ρασούλη. Με τους Νίκο Παπάζογλου (επτά), Γλυκερία (δύο), Νίκο Ξυδάκη (δύο), Μανώλη Λιδάκη.

* 1994 Anthologia (Piranha 38 cd). Συλλογή τραγουδιών του Νίκου Παπάζογλου που κυκλοφόρησε στη Γερμανία.

* 1995 Όταν Κινδυνεύεις Παίξε Την Πουρούδα (Lyra 4798 lp-cd). Ο πέμπτος προσωπικός δίσκος του. Ερμηνεία και μουσική δικά του. Στίχους έγραψαν ο ίδιος σε δύο τραγούδια, ο Τάκης Σιμώτας (τρία), ο Λάζαρος Ανδρέου (τρία) κ.ά.

* 1997 Πύλη Της Άμμου (Μύλος 09 cd). Με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων. Ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Νίκος Παπάζογλου και ο Λουδοβίκος στο ομώνυμο.

* 2001 Ο Χασομέρης (Lyra 0709 cd). Οι Παλαιολόγοι σε τραγούδια του Παντελή Χατζηκυριάκου. Ο Παπάζογλου τραγουδά το Πρόλογος.

* 2001 Από Τον Πουνέντη (ΚΑΛΜΕ 02 cd). Νησιώτικα τραγούδια με τη Χορωδία Αιγαίου που
διευθύνει ο Θεοφάνης Σουλακέλλης. Ο Παπάζογλου συμμετέχει στο ομώνυμο τραγούδι.

* 2001 Σαββόραμα (Universal 016644 2 cd). Ηχογράφηση από τρεις παραστάσεις του Διονύση Σαββόπουλου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον Δεκέμβριο 2000. Συμμετέχουν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Νίκος Παπάζογλου, η Μελίνα Τανάγρη, ο Σάκης Μπουλάς, η Μελίνα Κανά και η Δόμνα Σαμίου. Ο Παπάζογλου, μαζί με τον Σαββόπουλο, στην
Πάροδο από τους Αχαρνής.

* 2002 Περιθώριο (Lyra 0739 cd). Ο Παπάζογλου και η Μαρία Θωίδου σε τραγούδια του Γιώργου Σφυρίδη.

* 2002 Αγρύπνια (Lyra 5001 cd). Τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου με τον ίδιο, τον Σωκράτη Μάλαμα (τέσσερα) και τον Νίκο Παπάζογλου στο Άστρο του πρωινού.

* 2002 Μια Φορά Κι Έναν Καιρό (Μετρό 86 cd). Παραμύθια και διηγήματα από την Ελλάδα και τον κόσμο με τη Σαβίνα Γιαννάτου, τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, τον Χρήστο Θηβαίο, τη Μελίνα Κανά, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Νίκο Παπάζογλου, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Έλλη Πασπαλά, τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Διονύση Τσακνή. Κυκλοφόρησε μαζί με το περιοδικό Μετρό, τεύχος 86 τον Δεκέμβριο 2002.

* 2005 Μάισσα Σελήνη (Lyra 5005 cd). Ο έκτος προσωπικός δίσκος τού Παπάζογλου, κυκλοφορεί δέκα χρόνια μετά τον προηγούμενο προσωπικό δίσκο του. Τραγούδια με δική του μουσική. Οι στίχοι της Πηγής Καφετζοπούλου, του Δημήτρη Μπαμπαούς, της Μαρίνας Αρμεύτη, του Μίμη Καστερά, του Γιώργου Βατουσιάδη κ.ά.

* 2006 Και Με Οδηγό Ένα Παιδί (Lyra 1093 cd). Με τις Μικρές Περιπλανήσεις. Ο Παπάζογλου στο Σαράντα μίλια ναυτικά.

* 2008 Αμυγδαλάκι Τσάκισα (Music Corner cd). Η Κατερίνα Παπαδοπούλου σε παραδοσιακά τραγούδια που ενορχήστρωσε ο Σωκράτης Σινόπουλος. Ο Παπάζογλου στο Τίνος είν’ το περιβόλι.

* 2009 Ήμουν Κι Εγώ Εκεί (Lyra 76724 cd). Δεκαοκτώ συμμετοχές του Νίκου Παπάζογλου σε δίσκους άλλων τραγουδιστών, συγκεντρωμένες σε ένα cd.

* 2010 Πέρασμα Στην Κίμωλο (Κέρος cd). Παραδοσιακά τραγούδια της Κιμώλου, με τον Νίκο Οικονομίδη στο βιολί, την Κυριακή Σπανού στο τραγούδι και τον Νίκο Παπάζογλου στο Αγγελετής.

ΑΝΤΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΝΙΚΟΛΑ...

Το Develiki Blog ήταν την 1η Απριλίου στο Block 33  σε μια καταπληκτική συναυλία ενός πολύ ξεχωριστού καλλιτέχνη.Απολαύσαμε πολλά αγαπημένα τραγούδια του Γιάννη και είχαμε την τύχη να ακούσουμε σε πρώτη εκτέλεση ένα τραγούδι απο την πολυαναμενόμενη νέα του δισκογραφική προσπάθεια.Όπως σας υποσχέθηκαμε  έχουμε αρκετό οπτικό υλικό απο εκείνη τη βραδιά...σας παρουσιάζουμε το ακυκλοφόρητο "Που θα πάει" (βασικά εμείς το βαφτίσαμε έτσι) ο Γιάννης δεν αποκάλυψε τον τίτλο του (άλλοι προτιμούν τον τίτλο  "Σαράβαλο") ,όπως και να έχει είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι που μιλά για τη σημερινή τραγική κατάσταση που βρίσκεται η κοινωνία μας όχι μόνο λόγω μνημονίου...χωρίς πολλά λόγια λοιπόν απολάυστε το... 

Που θα πάει...θα ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ..!!

Στίχοι -Μουσική:Γιάννης Αγγελάκας

Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει αυτή η βρωμοάνοιξη σαν
σβούρα με γυρνάει κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει..
Πάνω ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι
κ χασίσι κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο ορμά να τη φιλήσει

Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που
μας καίει η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει
Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει
 με μεθάει κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στα αστέρια ξεφυσάει
Που θα πάει,που θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει κι όλο στην αρχή γυρνάει
Που θα πάει θα ξεκολλήσει κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι'αλλού θα ροβολήσει

Που θα πάει που θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει και δεν λέει να τελειώσει
που θα πάει θα ξημερώσει,κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ'ανταμώσει..."

DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

Όταν η δημοκρατία  υποτάχθηκε στο χρέος...!


Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.
   Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.

Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.

Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.

Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.

Από τον σύλλογο Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων Ν. Λάρισας και τον σύλλογο Διδασκόντων 33ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, πήραμε το παρακάτω δελτίο Τύπου στο οποίο περιγράφεται μιας άκρως συγκινητική ιστορία που τιμάει όλους τους εμπλεκόμενους. Μας γράφουν:

«Ήταν δικαίωση για όλους μας η εικόνα του συναδέλφου μας που παρέλασε μαζί με τους μαθητές του κρατώντας σφιχτά το χέρι ενός μαθητή του, ο οποίος το είχε ανάγκη λόγω της ιδιαιτερότητάς του.(1)

Δικαίωση για όλους τους δασκάλους του σχολείου, οι οποίοι σεβάστηκαν τη διαφορετικότητα του και το δικαίωμα του παιδιού να παρελάσει, λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματα και την επιθυμία του να ζήσει ισότιμα τη σχολική ζωή.



Δικαίωση για το γυμναστή του σχολείου, ο οποίος ενθάρρυνε το μαθητή και οργάνωσε τη διάταξη των παιδιών που συμμετείχαν στην παρέλαση ώστε αυτά μαζί με το δάσκαλο της τάξης να είναι περήφανοι συμπαραστάτες του.

Δικαίωση για τον ίδιο το δάσκαλο της τάξης, ο οποίος ολοκλήρωσε όλη την πορεία της παρέλασης κρατώντας μέσα στο χέρι του το χέρι του μαθητή του, περπατώντας δίπλα του περήφανος, καθόλου αμήχανος, ούτε υπερπροστατευτικός, σαν να ήταν ένα με το μαθητή του.

Ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην ερώτηση του μαθητή, όταν κοιτώντας κατάματα το δάσκαλό του, τον ρώτησε «κάνω καλή παρέλαση κύριε;»

Την απάντηση την δίνουμε όλοι εμείς:
«Εσύ, οι περήφανοι συμμαθητές σου κι οι δάσκαλοι σου, μικρέ μου, μας δώσατε την ευκαιρία να αισθανθούμε συναισθήματα όπως το θάρρος, η αλληλεγγύη και να θυμηθούμε αξίες όπως το λειτούργημα του δασκάλου, το μεγαλείο ψυχής, το ήθος».


Εμείς τι μένει να πούμε, εύγε!ο Δασκαλάκος ήταν όντως λεβεντιά..!!

(1) Ο μαθητής είναι παιδί με σύνδρομο Asperger – υψηλής λειτουργικότητας αυτισμό και φοιτά στη Δ τάξη Δημοτικού.