Το Develiki.com ήταν εκεί!!




ΓΙΟΡΤΗ

Στίχοι: Αγγελάκας Γιάννης


Μουσική: Τρύπες

Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες





Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή

κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο

και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή

απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο...




Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο

Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο

πάνω απ' τη στάχτη

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή

Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί



Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή

Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή



Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή

Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο

Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή

Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο



Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο

Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο

πάνω απ' τη στάχτη

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή

Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί



Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή

Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή



Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή

Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή

Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή



Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Η ομάδα του Διόνυσου μπαίνοντας στο γιορτινό Χριστουγεννιάτικο κλίμα έχει διανθίσει το Develiki Blog με τραγούδια και μελωδίες οι οποίες πιστεύουμε πως ταιριάζουν απόλυτα με το εν λόγω κλίμα μας και με την διαθεσή μας.

Ας μην αφήσουμε το ....  γ@μημένο  Δ.Ν.Τ να μας χαλάσει τη διάθεση γιατί η πρώτη στοχευσή τους είναι ακριβώς αυτή...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!MARRY CHRISTMAS EVERYONE!!!

ΧΑΡΟΝΤΑΣ- ΜΕΝΙΠΠΟΣ: ΝΕΚΡΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΧΑΡΩΝ: Απόδος, ω κατάρατε, τα πορθμεία [πλήρωσε με, καταραμένε, τα ναύλα].

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Βόα, ει τούτο σοι, ω Χάρων, ήδιον [Συνέχισε να φωνάζεις, Χάροντα, αν αυτό σε ευχαριστεί].

ΧΑΡΩΝ: Απόδος, φημί, ανθ' ων σε διεπορθμεύσαμεν [πλήρωσε με, είπα, που σε πέρασα στην απέναντι όχθη]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος [Δε μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει]

ΧΑΡΩΝ: Έστι δε τις οβολόν μη έχων; [Υπάρχει κάποιος που δεν έχει οβολό;]

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Ει μεν και άλλος τις ουκ οίδα, εγω δε ουκ έχω [Αν υπάρχει κι άλλος εγώ δε γνωρίζω, εγώ όμως δεν έχω]

ΧΑΡΩΝ: Και μη άγξω σε νη τον Πλούτωνα, ω μιαρέ, ην μη αποδώς [Ε, λοιπόν, μα τον Πλούτωνα, θα σε πνίξω παλιάνθρωπε, αν δε με πληρώσεις]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Καγώ τω ξύλω σου πατάξας διαλύσω το κρανίον [Κι εγώ θα σου δώσω μια με το ξύλο, και θα σου διαλύσω το κρανίο]

ΧΑΡΩΝ: Μάτην ουν έση πεπλευκώς τοσούτον πλούν [Δηλαδή, όλο αυτό το ταξίδι με το καράβι θα το έχεις κάνει δωρεάν;]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Ο Ερμής υπέρ εμού σοι αποδότω, ος με παρέδωκε [Ο Ερμής να πληρώσει για λογαριασμό μου, αυτός που με παρέδωσε σε εσένα]

ΕΡΜΗΣ: Νη Δία οναίμην γε, ει μέλλω και υπερεκτίνειν των νεκρών [Μεγάλο κέρδος, μα το Δία, αν θα πρέπει και να πληρώνω από πάνω για τους πεθαμένους]

ΧΑΡΩΝ: Ουκ αποστήσομαι σου [Δεν πρόκειται να σε αφήσω ήσυχο]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Τούτου γε ένεκα νωνελκήσας το πορθμείον παράμενε. Πλην αλλ' ο γε μη έχω, πως αν λάβοις; [Γι' αυτό λοιπόν τράβα το πλεούμενο στη στεριά και περίμενε. Αλλά αυτό που δεν έχω, πως θα μπορέσεις να το πάρεις;]

ΧΑΡΩΝ: Συ δ΄ ουκ ήδεις κομίζεις δέον; [Καλά, εσύ δεν ήξερες ότι έπρεπε να τα φέρεις;]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Ήιδειν μεν, ουκ είχον δε. Τι ουν; Εχρήν δια τούτο μη αποθανείν; [Το ήξερα βέβαια, αλλά δεν τα είχα. Τι να έκανα; Θα έπρεπε, δηλαδή, γι΄ αυτό να μην πεθάνω;]

ΧΑΡΩΝ: Μόνος ουν αυχήσεις προίκα πεπλευκέναι; [Μόνο εσύ λοιπόν θα καυχιέσαι ότι ταξίδεψες τζάμπα;]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Ου προίκα, ω βέλτιστε. Και γαρ ήντλησα και της κώπης συνεπελαβόμην και ουκ έκλαον μόνος των άλλων επιβατών [Όχι και τζάμπα, λεβέντη μου. Και την αντλία τη χειρίστηκα και στο κουπί βοήθησα, άσε που ήμουν και ο μόνος επιβάτης που δεν έκλαιγε].

ΧΑΡΩΝ: Ουδέν ταύτα προς τα πορθμεία. Τον οβολόν αποδούναι σε δει. Ου θέμις άλλως γενέσθαι [Αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα ναύλα. Πρέπει να πληρώσεις τον οβολό. Δεν επιτρέπεται να γίνει αλλιώς]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Ουκούν άπαγε με αύθις ες τον βίον [Αφού είναι έτσι, πήγαινε με πάλι πίσω στη ζωή]

ΧΑΡΩΝ: Χάριεν λέγεις, ίνα και πληγάς επί τούτω παρά του Αιακού προσλάβω [Χαριτωμένα τα λες. Για να με ξυλοφορτώσει και ο Αιακός γι΄ αυτό]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Μη ενόχλει ουν [Λοιπόν, μη με ενοχλείς]

ΧΑΡΩΝ: Δείξον τι εν τη πήρα έχεις [Για δείξε μου τι έχεις στο σακούλι σου]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Θέρμους, ει θέλεις, και της Εκάτης το δείπνον [Λούπινα, αν θέλεις, και την προσφορά στην Εκάτη]

ΧΑΡΩΝ: Πόθεν τούτο ημίν, ω Ερμή, τον κύνα ήγαγες; Οια δε και ελάλει παρά τον πλούν των επιβατών απάντων καταγελών και επικώπτων και μόνος άδων οιμωζόντων εκείνων [Από που τον έφερες, Ερμή, αυτόν τον κυνικό; Και τι λόγια δεν έλεγε στο ταξίδι, περιγελώντας και κοροϊδεύοντας όλους τους επιβάτες, και τραγουδώντας, μόνο αυτός, ενώ εκείνοι θρηνούσαν.

ΕΡΜΗΣ: Αγνοείς, ω Χάρων, όντινα άνδρα διεπόρθμευσας; Ελεύθερον ακριβώς. Ουδενός αυτώ μέλει. Ούτος έστιν ο Μένιππος [Δεν ξέρεις Χάροντα, ποιον άνθρωπο πέρασες απέναντι; Κάποιο εντελώς ελεύθερο, δεν τον νιάζει για τίποτε. Αυτός είναι ο Μένιππος]

ΧΑΡΩΝ: Και μην αν σε λάβω ποτέ [Κι όμως, αν ποτέ σε πιάσω]

ΜΕΝΙΠΠΟΣ: Αν λάβης, ω βέλτιστε, δις δε ουκ αν λάβοις [Αν με πιάσεις, λεβέντη μου. Δυο φορές όμως δε θα μπορέσεις να με πιάσεις].



[Λουκιανός, Νεκρικοί Διάλογοι].

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ "ΤΡΑΤΑ" ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ "ΜΑΛΑΜΙΚΗ" ΒΡΑΔΙΑ!!!!
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ-ΤΡΑΤΑ LIVE @ PRINCIPAL NOV 2010 *RECORDED BY DIO*



Η ΤΡΑΤΑ
ΣΤΙΧΟΙ-ΜΟΥΣΙΚΗ-ΠΡΩΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ:ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Με μια τράτα ολόχρυση
με σουρωτήρι πάτο,
στο σκότος πλέει αβύθιστη
με πλήρωμα φευγάτο...

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ..


Αντί πανιά πουκάμισα
και για κουπιά τα χέρια,
ψαρεύει αναστεναγμούς
και τους πουλάει στ' αστέρια.

Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Βρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η βάρκα μας η κουρελού.

Χιλιάδες μάτια την κοιτάν
καρδιές την προσκυνάνε,
κι όσοι παραλογίζονται
που πάει τη ρωτάνε.

Πηγαίνω μεσοπέλαγα
με τ' άλμπουρα της νίκης,
για να χτενίσω τα λυτά
μαλλιά της Βερενίκης

Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Ρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η βάρκα μας η κουρελού

Φεγγάρι παλιοφέγγαρο
φεγγάρι μεταξένιο,
τη νύχτα κάνεις φωτεινή
κι εμένα αλλοπαρμένο.

Οι πρώτοι και καλύτεροι
σε ψάχναν στα ρυάκια,
κι εγώ από τη Λάρισα
σου στέλνω τραγουδάκια.

Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα
ωρέ η κουρελού, γκιόσα.
Ρε πότε 'δω και πότε αλλού
μες τα πελάγη τ' ουρανού.
Ωρέ πότε 'δω και πότε αλλού
η σελήνη μας η κουρελού

Οι καταπληκτικές Τρύπες μας αποχαιρέτησαν  12 χρόνια πριν με την φανταστική "Γιορτή" στο τελευταίο τους δίσκο "Μέσα στη Νύχτα των άλλων"...







Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή

κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο

και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή

απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...



Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο

Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο

πάνω απ' τη στάχτη

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή

Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή

Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή

Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο

Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή

Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο



Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο

Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο

πάνω απ' τη στάχτη


Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή

Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή

Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή



Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή




Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή













Spanish!

Mis palabras son un rezo suave







posan en tu ventana cerrada




y si las dejabas abrirían una fisura




de tu celdita hasta el infinito










Pero tu callas y lloras como un condenado
sobre las cenizas que cubren el paraíso




sobre las cenizas










Al fuego todo que te quema, que consume tu alma




Allí fuera los caminos respiran sedientos, abiertos




Es el amor un viaje de fiesta a fiesta




Vive con migo en el viento, el fuego, la lluvia




nos esperan días vacíos, cielos rajados




Es el amor un viaje de herida a herida










Mis palabras son un deseo desesperado




luz apagado en el cuarto desgarbado




Y si las dejabas quemarían el silencio




y destruirían tu queja oculta










Pero tu callas y lloras como un condenado




sobra las cenizas que cubren el paraíso




sobre las cenizas










Al fuego todo que te quema, que consume tu alma




Allí fuera los caminos respiran sedientos, abiertos




Es el amor un viaje de fiesta a fiesta




Vive con migo en el viento, el fuego la lluvia




nos esperan días vacíos, cielos rajados




Es el amor un viaje de herida a herida










Al fuego todo que te quema, que consume tu alma




Allí fuera los caminos respiran sedientos, abiertos




Es el amor un viaje de fiesta a fiesta




Vive con migo en el viento, el fuego la lluvia




nos esperan días vacíos, cielos rajados




Es el amor un viaje de herida a herida










Es el amor un viaje de fiesta a fiesta




Es el amor un viaje de herida a herida




Es el amor un viaje de fiesta a fiesta




Es el amor un viaje de herida a herida

...O ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΝΙΚΟ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΔΙΟΓΕΝΗ





Ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος και κατάληξε στα δουλοπάζαρα στην Κόρινθο. Ο Ξενιάδης, πλούσιος, αριστοκράτης της εποχής είδε τον Διογένη και θέλησε να τον αγοράσει. Συζήτ...ησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος πλησίασε τον Διογένη και του λέγει. “Αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει, τί δουλειά ξέρεις να κάνεις να του πώ;” Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντά “Ανθρώπων Άρχων”. Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου που δήλωνε “άρχων ανθρώπων” άρεσε στον Ξενιάδη που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης. “Διοικώ τους ανθρώπους και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές”. Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη την διδασκαλία των παιδιών του, και έτσι ο Διογένης έμεινε στο Κράθειον, ένα προάστιο της Κορίνθου.
 ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ



Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ένα εκπαιδευτή, τον Λεωνίδα, που ήταν μυημένος στην κυνική φιλοσοφία. Γνώστης της κυνικής φιλοσοφίας ο Αλέξανδρος γνώριζε για τον Διογένη τον Κύνα, για τα διδάγματά του, το ύφος και το πνεύμα του. Όταν ο Αλέξανδρος ήταν στη Κόρινθο, ήθελε να γνωρίσει τον Διογένη και έστειλε ένα υπασπιστή του να βρει τον Διογένη που ήταν στο Κράθειο, και να του τον παρουσιάσει. Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: “Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δει”. Ο Διογένης απάντησε “Εγώ δεν θέλω να τον δώ. Εάν θέλει αυτός εάς έρθει να με δει”. Και πράγματι, ο βασιλεύς Αλέξανδρος πήγε να δει τον Διογένη.



Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ



Τον πλησιάζει ο Αλέξανδρος και του λέγει “Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος”. Ο Διογένης ατάραχος απαντά “Και γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων”. Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και του λέγει “Δεν με φοβάσαι;” Ο Διογένης απαντάει “Και τί είσαι; Καλό ή κακό”. Ο Αλέξανδρος μένει σκέπτικος. Δεν μπορεί ένας βασιλεύς να πεί ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτεί εκ νέου “Τί χάρη θές να σου κάνω;” Και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά “Αποσκότησων με”. Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί εώς “Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο”, καθώς οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη λιτότητα, στη ζεσταςιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη. Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο:”Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης”.

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Διογένης είχαν μια μακρά συζήτηση με μεγάλη σημασία που σώθηκε από τον Δίονα τον Πλουσαραίο. Σε αυτή, ο Διογένης εξηγεί στον Αλέξανδρο πότε ένας Βασιλέας είναι ωφέλιμος. Ο Διογένης αποδίδει την ωφελιμότητα ενός βασιλειά στο “Εάν είναι ωφέλιμος στο λαό”. Για να δώσει ένταση σε αυτόν τον ισχυρισμό του λέει. “Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη και δεν ωφελέσεις τον λαό, τότε δεν είσαι ωφέλιμος. Εαν κατακτήσεις όλη την Αφρική και την Ασία και δεν ωφελέσεις το λαό, πάλιν δεν είσαι ωφέλιμος. Ακόμα και εάν περάσεις τις στήλες του Ηρακλέους και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις αυτή την ήπειρο που είναι μεγαλυτέρα της Ασίας και δεν ωφελέσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος γιατί δεν ωφελείς το σύνολο...

Ο Γεώργιος Σουρής είναι ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του δέκατου ένατου και του εικοστού αιώνα, και ένας από τους μεγαλύτερους σατιρικούς ποιητές της νεώτερης Ελλάδας. Για το λόγο αυτό χαρακτηρίστηκε και ως «ο σύγχρονος Αριστοφάνης». Ένας σοφός πανεπιστήμονας, που μας άφησε ένα μεγάλο έργο, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα, και ένας έξοχος τεχνίτης του λόγου, με τέλεια αίσθηση του ρυθμού και του μέτρου, με άψογες φαρμακερές και συνάμα λυτρωτικές ομοιοκαταληξίες...




Χαρά να μιλά για τον εαυτό του ο ποιητής, για το σώμα του, τη μύτη του, τ’ αυτιά του, το μπόι του, την κάρα του. Ή, για τη ζωή του στη Ρωσία, με τα άφθονα σιτηρά, τα κοπάδια των γουρουνιών και τις πανέμορφες ξανθές ρωσίδες. Και μετά για την επιστροφή του στην Ελλάδα. Για τις σπουδές του. Για την εύνοια που του έδειξε ο Απόλλων… Μα και η εστία.



Χαρά να σε παίρνει ο Σουρής και να σε πηγαίνει από τον Εμπεδοκλή στον Δημόκριτο, κι από τον Θαλή στον Ηράκλειτο, από τον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα στον Επίκουρο, από τον Αδάμ και την Εύα, στον Ιωσήφ, στον Μωυσή και στους Χαλδαίους, από τον Βούδα και τον Προμηθέα, στον Αριστοφάνη, στον Σαίξπηρ, στον Σοπενχάουερ, στον Διογένη. Χαρά να φέρνει στην Αθήνα τον Δον Ζουάν, ως γαμησομηχανή της εποχής, να τον ανυψώνει και να τον καταποντίζει, μαζί με τους θαυμαστές και τις θαυμάστριές του, μαζί με κέρατα και γαλόνια, ο πικρόγλωσσος και στο βάθος πονόψυχος Γεώργιος Σουρής.



Χαρά να φτάνεις στα μικρότερα ποιήματά του, όπου δεσποτάδες και παπαδιές, αξιωματικοί και κοκότες, βουλευτές και καλόγριες, κι ακόμα αυτός ο ίδιος ο ποιητής, σατιρίζονται, ήτοι φανερώνουν τον σάτυρο που κρύβουν μέσα τους, ή που τον έχουν θυσιάσει χάριν της ματαιοδοξίας, της φιλαργυρίας, των αξιωμάτων, της επίδειξης, της βλακείας. Άλλοτε ως Φασουλής και Περικλέτος, ο Σουρής, άλλοτε ως Μεφιστοφελής, μ’ εξαίσιους στίχους, ξαναφτιάχνει την ιστορία της ανθρωπότητας, μπάζοντας μέσα της το αρχέγονο πνεύμα του χάους. Γελώντας. Μιλώντας με θάρρος για όσα καλώς γνωρίζει, αλλά μένοντας πάντα, όπως αρμόζει στην ύψιστη σοφία, αγνωστικιστής για όσα δεν γνωρίζει.



Η ζωή του



Εγώ, Γεώργιος Σουρής, ιππότης του Σωτήρος,

και Χιώτης διαβολόλωλος αστείου χαρακτήρος,

επιχειρώ να σας ειπώ ξηρώς κι εν συντομία

τα μάλλον σπουδαιότερα του βίου μου σημεία,

προτού οι βιογράφοι μου καθ’ όλα μ’ ανατάμουν

κι εις όλην την υφήλιον ρεντίκολο με κάμουν.



Ο Σουρής γεννήθηκε τη 1η Φλεβάρη 1853 στην Ερμούπολη Σύρου. Καταγόταν από τα Κύθηρα, αλλά ο ίδιος προτιμούσε να τον θεωρούν ως Χιώτη:



Κατ’ άλλους είμαι γέννημα της ηρωίδος Χίου

και λέγουν πως εξ ευγενούς κατάγομαι στοιχείου,

πλην άλλοι παραδέχονται πατρίδα μου την Σύρον

και άλλοι περισσότεροι την νήσον των Κυθήρων.

Αλλά εγώ επιθυμώ να είμαι πάντα Χιώτης,

και κάποτε και Συριανός και ‘εσθ’ ότε Τσιριγώτης.



Τις γυμνασιακές σπουδές του τις τέλειωσε στην Αθήνα. Η οικογένειά του τον προόριζε για το ιερατικό στάδιο, αλλά ορισμένα οικονομικά της ατυχήματα τον παρεμπόδισαν από το να σπουδάσει τελικά θεολογία και να γίνει κληρικός. Αναγκάστηκε να ξενιτευτεί, στα 17 του στο Ταϊγάνι της Ρωσίας, κοντά σ' ένα θείο του σιταρέμπορα για να εντρυφήσει στα μυστικά του ...εμπορίου:



Ω! πόσον μεταβάλλονται αι τύχαι των θνητών!

έσχατ’ οι πρώτοι γίνονται κι οι τελευταίοι πρώτοι

γι’ αυτό κι εγώ, το κόσμημα των τόσων ποιητών,

ήμουν υπάλληλος ποτέ σιταρεμπόρου Χιώτη.



Όμως (ευτυχώς) αποδείχτηκε ακατάλληλος μέσα στο δίμηνο κι επέστρεψε άρον-άρον στη πρωτεύουσα, και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή χωρίς ωστόσο να την τελειώσει, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Παράλληλα, για να βγάζει τα έξοδα του παρέδινε μαθήματα σε σπίτια, έπαιρνε μέρος σε ερασιτεχνικούς θιάσους και δημοσιογραφούσε σε έντυπα της εποχής. Συνεργάστηκε με ποικίλα πεζά κι έμμετρα, στα τότε περιοδικά της εποχής: "ΡΑΜΠΑΓΑ", "ΑΣΜΟΔΑΙΟ", "ΑΣΤΥ" "ΜΗ ΧΑΝΕΣΑΙ".



Το 1873 γνώρισε τη Μαρία Κωνσταντινίδου -από τη Πόλη-, την ερωτεύτηκε και παρά τις αντίξοες -αρχικά- συνθήκες τη παντρεύτηκε το 1881. Ζήσανε μια θαυμάσια οικογενειακή κι ευτυχισμένη ζωή, και αποκτήσανε 5 παιδιά. Η σύζυγός του -η Μαρί όπως την αποκαλούσε- στάθηκε πρότυπο αφοσιωμένης συζύγου-συντρόφου, προστάτις και μούσα του.



Ο Γεώργιος Σουρής γέμισε με την προσωπικότητά του μια ολόκληρη εποχή, η θέση του δε αυτή έμεινε απαρασάλευτη, ακόμη και μετά το θάνατό του. Στο σπίτι του στο Νέο Φάληρο, από το έτος 1877 και μετά, οργάνωνε κοσμικές συναθροίσεις, στις οποίες σύχναζαν οι Κωστής Παλαμάς, Γιάννης Πολέμης, Γιώργος Δροσίνης, Αριστομένης Προβελέγγιος, Μπάμπης Άννινος, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Μιλτιάδης Μαλακάσης και πολλοί άλλοι διανοητές, ενώ πολλές φορές οι εφημερίδες της τότε εποχής, κάνανε στην άκρη σημαντικά γεγονότα, για να αφιερώσουνε πεντάστηλα, καλύπτοντας τέτοια ...δρώμενα.



Από τις 2 Απρίλη 1883 και για 36 συνεχή χρόνια, έγραφε μόνος του κάθε βδομάδα την τετρασέλιδη εφημερίδα του Ο Ρωμηός, η οποία, όσο κι αν ακούγεται απίθανο σήμερα, ήταν ολόκληρη έμμετρη, από τον τίτλο της (Ο Ρωμηός, εφημερίς - που την γράφει ο Σουρής) μέχρι τις μικρές αγγελίες της! Η κυκλοφορία της σταμάτησε λίγο πριν τον θάνατό του, συμπληρώνοντας συνολικά 1444 τεύχη.



Και τώρα βγάζω»το Ρωμηό» από τεσσάρων χρόνων

τιμάται δε ολόκληρος δραχμάς τριάντα μόνον,

και της Ελλάδος τραγουδώ το κλασσικός βασίλειον,

κι εμμέτρως αεροβατών περιορώ τον ήλιον.



Στις σελίδες του Ρωμηού σχολιάζεται εύθυμα όλη η ιστορία αυτών των 36 χρόνων. Αυτό που εντυπωσιάζει τον σημερινό αναγνώστη, πέρα από την αβίαστη ροή του στίχου του Σουρή, είναι το πόσο λίγο έχουν αλλάξει ορισμένες καταστάσεις και χαρακτηριστικά των Ελλήνων. Μέσα από την εφημερίδα αυτή καυτηρίαζε και σατίριζε την εποχή του και την πολιτική κατάσταση, προσπαθώντας να εξυψώσει το πολιτικοκοινωνικό επίπεδο του λαού του, και δημιούργησε τους τύπους του Φασουλή και του Περικλέτου, οι οποίοι σύντομα έγιναν δημοφιλέστατοι στο λαϊκό κοινό.



Με την καθημερινή παρουσία του, ο «Ρωμηός» έγινε η αγαπημένη εφημερίδα κάθε Έλληνα και ο Σουρής το πιο γνωστό όνομα στον τόπο, μετά τον πρωθυπουργό. Πολλοί όμως αμφισβήτησαν το έργο του, που το θεώρησαν ως καθαρά κοινωνικό και χωρίς ποιητική πνοή.



Ωστόσο κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Σουρής με το έργο του αγκάλιασε το λαό, μιλούσε τη γλώσσα του και του ανέλυε τα προβλήματα του. Για το λόγο αυτό αγαπήθηκε περισσότερο απ' όλους τους σύγχρονους του, και στην εποχή ακριβώς που ο λαός είχε ανάγκη από τη βοήθεια που του πρόσφεραν οι ποιητές του. Ενδεικτικές της απήχησης του «Ρωμηού», όχι μόνο στο λαό, αλλά και στους πνευματικούς ανθρώπους, είναι οι επόμενες κρίσεις:

Του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που έγραψε: «Χαίρε Σουρή, συ όστις απέδειξες ότι υπάρχει ακόμη ελληνική ευφυΐα» και

του Εμμανουήλ Ροΐδη, σύμφωνα με το κείμενο του οποίου: `Κατά την ορθήν του Αριστοτέλους διάκρισιν του ζώου από τον άνθρωπο, ότι μόνον ο άνθρωπος γελά μεγάλη χρεωστούσιν οι Έλληνες ευγνωμοσύνην εις τον ποιητή του «Ρωμιού», τον επί δεκαετίας ήδη παρέχοντα εις αυτούς, κατά πάσαν εβδομάδα, αφορμήν να επιδείξουν τον τοιούτον ανθρωπισμό των».



Συμπαθέστατος κι εκτιμώμενος απ' όλους προτάθηκε το 1908, για το βραβείο Νόμπελ, με την πρόθυμη πρωτοβουλία και της Βουλής. Το 1911 τιμήθηκε με τον Χρυσούν Σταυρό Του Σωτήρος.

Πέθανε στις 26 Αυγούστου 1919, σ' ηλικία 66 ετών και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη με τιμές στρατηγού! Η Πολιτεία τον βράβευσε μετά θάνατον και με τον Ταξιάρχη Του Σωτήρος. Στον τάφο του στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, στήθηκε προτομή του, έργο του γλύπτη Ν. Γεωργαντή κι άλλη μια στήθηκε στην είσοδο του Ζαππείου, έργο του γλύπτη Γ. Δημητριάδη.





Το έργο του



Εκτός από το «Ρωμηό», όπου τα ποιήματα που έγραψε σ’ αυτόν καλύπτουν πολλούς τόμους, τα πιο αξιόλογα από τα έργα του Σουρή είναι: Η ποιητική του συλλογή «Τα τραγούδια μου» (1876), η άλλη συλλογή του «Λόγοι Φιλιππικοί» (1878), τα «Αποκριάτικα» (1880), «Η κυανή βίβλος της Ελλάδας» (1881), τέσσερις τόμοι «Ποιημάτων» (που εκδόθηκαν μεταξύ των ετών 1882 και 1887), τα ποιήματά του με τον τίτλο «Φασουλής φιλόσοφος» , οι επτά τόμοι των «Ημερολογίων» του, τα θεατρικά του «Από γαμπρός, παράνυφος», «Άλλα αντ` άλλων», «Αναπαραδιάρης», «Δεν έχει τα προσόντα» και άλλες δεκατρείς κωμωδίες που ανεβάστηκαν από αθηναϊκούς θιάσους. Μετέφρασε επίσης έμμετρα τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, που πρωτοπαίχτηκαν στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1900 και συνέδεσαν τ' όνομα του με τον Αριστοφάνη. Στα 1909, δηλαδή όσο ζούσε ο Σουρής, εκδόθηκαν δυο τόμοι από τα «Απαντά» του.





Aπό τον Γιάννη Υφαντή και το πονημά του: "Γεώργιος Σουρής –Άπαντα τα καλύτερα
 
 
 
 
Και έλεγε για κάτι μέρες σαν την σημερινή




Με εκλογές εν όψη



Βάρδα να δράσωμε κι εμείς για τα...συμφεροντάκια μας,

Βάρδα να διορίσωμε και τα .... πατριωτάκια μας,

Βάρδα κι εμείς να κόψωμε,

Βάρδα κι εμείς να ράψωμε,

Κι αυτούς που δεν χωνεύομε με μιας να τους προγράψωμε!

Και ...κίτρινα υβριστικά «πανιά» να ξεδιπλώσωμε,

Κι έπειτα τις αρίδες μας στον... ίσκιο τους ν απλώσωμε!



Μ αυτά δεν θα προκόψει ...



Με χαιρετάς στον δρόμο,

Και με χτυπάς στον ώμο,

Μα εγώ θα σε μαυρίσω,

Στο λέω μπρός και πίσω!



Και αν άμαξα μου δώσεις

Με ολόχρυσο λακέ,

Κι αν όλον με χρυσώσεις,

Θα φάς τον ... τενεκέ.



Μαύρο λοιπόν κι ο μασκαράς,

Ο ... τάδε και ο ....δείνας!



Παρά την πλάνη και τη ζάλη...



Τα πάντα πλάνη και ψευτιά και

...λόγια, λόγια, λόγια!

Μα οι τρελλοί κι οι φρόνιμοι τα δένουν ...κομπολόγια! ...

Νομίζω πως ευρίσκομαι εις κόσμον ... εξ?αγγέλων,

Και θλίβομαι για το παρόν, μα ελπίζω για το μέλλον!...



Και επίλογο...στο χάλι!



Πάνε πονηριές και δόλοι,

Και σωφρώνως λένε όλοι,

Πως θα βάλουν πλέον παύλα,

Στα σημερινά τα φαύλα!



Σκατά εδώ, σκατά εκεί, σκατά κι ο κόσμος όλος

κι απ΄τα πολλά πια τα σκατά μου πιάστηκε κι ο κώλος.

Έρχεται ο ένας ο σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,

σαν φύγει όμως βλέπουμε πως αποσκατωθήκαμε.



Ειλικρινά υμέτερος,

Γ. Σουρής ...

Για αυτη την εβδομάδα το πολυαγαπημένο μας "Για που το βαλες καρδια μου?" του Ορφεα Περίδη,σε  μια ομολογουμένως καταπληκτική εκτέλεση του συντοπίτη και φίλου  μας Παύλου Παυλίδη! 




ΣΤΙΧΟΙ:

Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά


για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά

για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά



Για ποια μακρινή πατρίδα έρμη ξενητειά

θάλασσα ουρανός μ' αστέρια πουθενά στεριά

για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά



Ποια αγάπη ποιο λιμάνι ποια παρηγοριά

θα χεις αγκαλίά το κύμα χάδι το νοτιά

για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά...

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες τότε και μόνο όταν είναι εφικτές


μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις αστες καλύτερα, καθόλου μην τις λες....

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ CLAIN MAIN ΜΑΓΚΕΣ ...

Μια ιστορία που σήμερα είναι τρομερά επίκαιρη...δώστε προσοχή στον καταπληκτικό στίχο και το πολυ καλό βίντεο...



"Σ'ένα υπόγειο στην πλατεία... Αβησσυνίας

συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μιά φορά

για να σκεφτούν πώς θα γλιτώσουν μιά για πάντα

από του γάτου τον αιώνιο βραχνά

Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες

μα τελικά δεν καταλήξαν πουθενά

και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει

ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά

Τότε πετάγετ'ένας νεαρός και λέει

-Βρήκα τη λύση του προβλήματος,παιδιά!

Θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται

και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά

Κι όλοι φωνάξαν Μπράβο,αυτό είναι,συμφωνούμε!

και πέρασε η πρόταση του παμψηφεί

μα ένας γέρος ποντικός τους λέει Δικαίωμα!

και θέτει την εξής ερώτηση

Άμα μου λύσετε αυτή την απορία

τότε δε θά΄χω αντίρρηση καμιά

Ποιός από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει

να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά

Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια

κι ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά

που πάει να πει ότι δε βρέθηκε κανένας

να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες

τότε και μόνο όταν είναι εφικτές

μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις

ασ΄τες καλύτερα, καθόλου μην τις λες"

Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας


Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας



Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια

Σα να 'ταν όλα ψέμματα στάχτες κι αποκαϊδια

Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με φυσάει αέρας

Να΄χω το νου μου αδειανό

Να΄χω και πρίμο τον καιρό



Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει

Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει

Θέλω να'ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε

Πως νιώθουμε παράφορα

Πως ζούμε ετσι αδιάφορα



Δε θέλω να πικραίνεσαι

τις Κυριακές τα βράδια

Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά

τα χρόνια μένουν άδεια



Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις

Να ξεχαστείς στη διαδρομή ποιός ήσουν και πώς μοιάζεις

Έτσι θα σ'αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο

Σα μια γυναίκα μακρινή

Που αγάπησα πριν φύγω



Δε θέλω να πικραίνεσαι

τις Κυριακές τα βράδια

Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά

τα χρόνια μένουν άδεια...
 

Damn your Luck and burn it,Leave tomorrow in maybe!!!!!!!!

(Δώσε στην τύχη σου μια μούντζα και άντε κάφ' το,άσε το αύριο στο μπορεί!!!!!!)









Ψάχνεις να βρεις τι είναι η αγάπη

μέσα σε πρόσωπα ασήμαντα,μικρά

που σου γεμίζουν λίγο

το άδειο σου κρεββάτι

και ύστερα χάνονται μακριά.







Ψάχνεις να βρεις που



έκανες το λάθος



και όλα οδήγησαν σε μια καταστροφή.



Δώσε στην τύχη σου μια μούντζα



και άντε κάφ' το,



άσε το αύριο στο μπορεί.







Μπορεί να πόνεσε,μπορεί και να γυρίσει.



Μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια δύση.



Μπορεί να γούσταρε να έχει αμαρτήσει.



Μπορεί και εσένανε να σε ξαν' αγαπήσει.







Σε ταξιδεύει,την κρατάς σε ένα σου δάκρυ



Είναι πικρές οι ώρες,κρύο το κορμί



Μα όποιος δεν χάσει στα χαρτιά και στην αγάπη,



δεν έχει μάθει την ζωή.







Μπορεί να πόνεσε, μπορεί και να γυρίσει.



Μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια δύση.



Μπορεί να γούσταρε να έχει αμαρτήσει.



Μπορεί και εσένανε να σε ξαν' αγαπήσει...







Translation















Youre searching to find what love is



on insignificant, little faces



which fill for a while your empty bed



and then theyre going away.







Youre searching to find where you made the mistake



and everything led to a destruction.



Damn your luck and burn it,



leave tomorrow in maybe.







Maybe she got hurt and she will return.



Maybe with somebody else is watching a sunset.



Maybe she loved to have sinned.



Maybe she could even love you again.







She travels you, you keep her in a tear of yours



Hours are bitter, they body (is) cold



But whoever hasnt lost in cards and in love,



he hasnt learned life.







Maybe she got hurt and she will return.



Maybe with somebody else is watching a sunset.



Maybe she loved to have sinned.



Maybe she could even love you again

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ...

Ο Ν. Καββαδίας το έγραψε για κάποιο  ποιητή ονόματι Καίσαρα, ο οποίος αυτοκτόνησε μια μέρα στο γραφείο του ανάμεσα σε σωρούς από βιβλία και χαρτιά, έχοντας αφήσει ως τελευταίο του σημείωμα τη φράση: "Φαίνεται πια πως τίποτα – τίποτα δεν μας σώζει…" .Αλήθεια;Μάλλον όχι...
Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική.

  Ο τίτλος του ποιήματος είναι "Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ" και ο Καββαδίας το έγραψε πράγματι το 1932 για το νεαρό, τότε, ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ. Ο οποίος, όμως, βέβαια, ποτέ δεν αυτοκτόνησε...Ο Καίσαρας Εμμανουήλ, ο ποιητής αυτός που κάπνιζε τσιγάρα "Κάμελ", πέθανε το 1970, στα 68 του χρόνια, από ζάχαρο, σε δημοτικό νοσοκομείο της Αθήνας...
 Το 1933 κυκλοφόρησε και η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία, το περίφημο "Μαραμπού", με πρόλογο του Εμμανουήλ, το οποίο περιείχε, μεταξύ άλλων, και αφιερώσεις σε άλλους ποιητές: στο Ράντο, στο Μελαχρινό, στον Ουράνη και το παραπάνω ποίημα στον ίδιο τον Εμμανουήλ. Το ποίημα θεωρείται ότι είναι όντως απάντηση σε εκείνη τη φράση του Εμμανουήλ, η οποία πάντως μάλλον δε συναντάται σε κάποιο ποίημα κάποιας από τις 4 ποιητικές του συλλογές, επομένως εικάζεται ότι μπορεί να αφορούσε κάτι που είχε κυκλοφορήσει σε λογοτεχνικό περιοδικό της εποχής. Εξάλλου, λέγεται ότι ο Καββαδίας είχε υπ’ όψιν του μία περίοδο κατάθλιψης που φαίνεται ότι διήγε ο Εμμανουήλ τότε. Σε εκείνη την περίοδο της κατάθλιψής του, θεωρείται ότι αντιστοιχεί και μία αφιέρωση σ' αυτόν από τον Αναστάσιο Δρίβα: "Ούτε κι απόψε βρήκαμε τη γεύση και το χρώμα / και το βαθύ γαρύφαλλο του κάκου θα μαδήσει / στα φλογερά σου δάχτυλα σα νέφος μες στη δύση."



Λιγα λόγια για τον Καισαρα Εμμανουήλ...

Βιογραφία


Ο Καίσαρ Εμμανουήλ γεννήθηκε στην Αθήνα, καταγόταν όμως από την Πάτρα. Ήταν δεύτερος ξάδελφος του ποιητή Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου (Jean Moreas). Τα μαθητικά και εφηβικά του χρόνια πέρασε στον Πόρο, το Δραγάτσι και τέλος στον Πειραιά, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο. Γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διέκοψε τις σπουδές του στο τελευταίο έτος για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και μετά την ολοκλήρωσή της αναγκάστηκε να εργαστεί, έτσι δεν αποφοίτησε παρά το 1938. Άνοιξε φροντιστήριο στο Νέο Φάληρο και το 1928 διορίστηκε μεταφραστής. Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο δίδαξε σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια για εικοσιπέντε περίπου χρόνια. Από το 1937 ως το 1940 συνεργάστηκε με ρουμανική εφημερίδα ως γαλλόφωνος φιλολογικός ανταποκριτής.

Μετά το 1953 εργάστηκε στην εκπαίδευση στην Κύπρο, την Αλεξάνδρεια, το Κάιρο και την Ισμαηλία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα αφοσιώθηκε στις λογοτεχνικές μεταφράσεις και διασκευές ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε από ζάχαρο στο δημοτικό νοσοκομείο της Αθήνας.







Το "γράμμα στον ποιητή Καίσαρ Εμμανουήλ" απο την ποιητική συλλογή "Μαραμπού" του Νίκου Καββαδία εχει μελοποιηθεί και ερμηνευτεί απο τον Δημήτρη Ζερβουδάκη με διαφοροποιημένους τους στίχους και μιλόντας σε ενικό αριθμό

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ-ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

"Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.




Κάτι που πάντα βρίσκεται σ αιώνια εναλλαγή,

κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,

και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατέλειωτη γη.



Κάτι που θα κανε γοργά να φύγει το κοράκι,

που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά.

να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,

προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.



Κάτι που θα κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,

που αβρές μαθήτριες τ' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,

χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν

με κάποιο τρόπο που, ως λεν, δε γέλασαν ποτέ.



Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.

Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ Σκεφτείτε Εγώ.

Ένα καράβι Να σας πάρει, Καίσαρ Να μας πάρει

Ένα καράβι, που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.



Μιά μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.

Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,

τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,

κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.



Οι πολιτείες ξένες θα μας δέχονταν,

οι πολιτείες οι πιό απομακρυσμένες

κι εγώ σ αυτές αβρά θα σας εσύσταινα

σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.



Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε

παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,

γιά τους αστερισμούς ή γιά τα κύματα

γιά τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.



Όταν πυκνή ομίχλη θα μας σκέπαζε,

τους φάρους θε ν ακούγαμε να κλαίνε

και τα καράβια αθέατα θα τ ακούγαμε,

περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.



Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,

κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει.

εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,

κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουϊσκυ.



Και μιά γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,

μιά γριά σ ένα πολύβουο καφενείο

μιά αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,

κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.



Και μιά βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια

στα μάτια μιάς Ινδής που θα χορέψει

γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,

θα δείτε ίσως τη Γκρέτα να επιστρέψει.



Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,

κι από ένα χωμάτινο πεζό μνήμα,

δε θα ναι ποιητικότερο και πι όμορφο,

ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;



Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,

λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,

που ίσως διαβάζοντας τα να με οικτείρετε,

γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.



Η μόνη μου παράκληση όμως θα τανε,

τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.

Κι όπως εγώ για έν αδερφό εδεήθηκα,

για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε."




ΚΑΙ ΕΔΩ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΤΗ ΜΕΛΩΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗ

"Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει


Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή

Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων

Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη



Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι

Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά

Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του

Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά



Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε

κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει

Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι

κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey



Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν

οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες

Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα

σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες



Κάτι που θα ΄κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια

Που αβρές μαθητριούλες τ ΄αγαπούν και σιωπηροί ποιητές

Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε

Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δεν γέλασαν ποτέ



Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει

Εγώ που δεν σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ

Ένα καράβι να σε πάρει Καίσαρ να μας πάρει

Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ οδηγώ



Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε

κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει

Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι

κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey



Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια

Στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει

Γυμνή στα 17 στιλέτα ανάμεσα

θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει..."
 
Η μελοποίηση του Ζερβουδάκη* είναι μία από τις καλύτερες μελοποιήσεις ποιημάτων του Καββαδία που μπορεί να ακούσει κανείς, πολλοί όμως είναι αυτοί που του κρατούν κακία για την αφαίρεση αρκετών στροφών του ποιήματος ή για την αλλαγή μιας-δυο λέξεων, αλλά, κυρίως, για τη μετατροπή σε ενικό του πληθυντικού ευγενείας που ο Καββαδίας είχε επιλέξει.


Η ιστορία πίσω από το ποίημα είναι αυτή που κάνει ίσως τα περί ενικού και πληθυντικού να έχουν αξία.

Μία φήμη που κυκλοφορεί σχετικά με αυτό το ποίημα είναι ότι ο Καββαδίας το έγραψε για κάποιο νεαρό ποιητή ονόματι Καίσαρα, ο οποίος αυτοκτόνησε μια μέρα στο γραφείο του ανάμεσα σε σωρούς από βιβλία και χαρτιά, έχοντας αφήσει ως τελευταίο του σημείωμα τη φράση: "Φαίνεται πια πως τίποτα – τίποτα δεν μας σώζει…"
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙΣΑΡΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ...

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης γεννήθηκε, σπούδασε και κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος του Γυμνασίου φοίτησε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1985 όντας φοιτητής ασχολείται με το τραγούδι και τη μουσική ιδρύοντας μαζί με άλλους φοιτητές το συγκρότημα "Νέοι Επιβάτες". Λίγο αργότερα η επιτυχία του συγκροτήματος ανοίγει το δρόμο στη δισκογραφία. Μία ανεξάρτητη παραγωγή που επιμελείται ο ίδιος ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και με τίτλο του δίσκου "Σχετικά παράνομοι", είναι η πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση.

Μετά τα τρία χρόνια ο Δημήτρης Ζερβουδάκης εκδίδει με την εταιρεία που συνεργάζεται και σήμερα, τη Minos , την πρώτη του προσωπική δουλειά με γενικό τίτλο "Ακροβάτης" που έχει θερμή ανταπόκριση και κατατάσσει τον νέο καλλιτέχνη σε μία σχολή ποιοτικού σύγχρονου ήχου. Ακολουθούν κάποια χρόνια που ο Δημήτρης Ζερβουδάκης υπηρετεί την θητεία του και αμέσως μετά συνεργάζεται σε συναυλίες και στο βινύλιο με τον Γ. Μαρκόπουλο. Το καλοκαίρι του 1988 συμμετέχει στο συναυλιακό πρόγραμμα του Γιώργου Νταλάρα και αμέσως μετά τον επιλέγει ο Ν. Μαμαγκάκης για 3 τραγούδια στο δίσκο "Μυστικά τραγούδια". Τον Οκτώβρη του 1992 ο Δημήτρης Ζερβουδάκης κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο "Από Μάρτη Καλοκαίρι" ενώ ήδη έχει αρχίσει η συνεργασία του με την Ελευθερία Αρβανιτάκη που συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία όλη τη χρονιά στον Απόλλωνα.

Στη συνέχεια, κυκλοφορούν οι επόμενοι δίσκοι «Έχε το νου σου», «Κλείσε τα μάτια σου και κοίτα», «Εδώ ξυπνούν τα όνειρα», «Πανσέληνη Χώρα», καθώς και συμμετοχές του σε δίσκους άλλων δημιουργών όπως του Γ. Μαρκόπουλου, Γιώργου Ζήκα, Γιώργου Καζαντζή. Στο άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «Το μέσα μου βουνό», ο Δημήτρης Ζερβουδάκης συνεργάζεται με το Σούλη Λιάκο (στίχοι-μουσικοί).

Το 2005 Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης συνάντησε την Μελίνα Κανά, τη Γιώτα Νέγκα και τη Μαρία Σπυροπούλου στο άλμπουμ του Μανώλη Γαλιάτσου 'Του Μάγου τα παιχνίδια' ( LM 036-2), όπου ερμηνεύει, σε μουσική του Γαλιάτσου, στίχους του Καρυωτάκη ('Δρόμος'), του Φιλύρα ('Οι Ερχόμενες') και του ίδιου του συνθέτη ('Παράξενο να μοιάζεις' - 'Όχι και να κλαίμε' - 'Ένας Μάγος πέρασε'). Ο δίσκος κυκλοφορεί από τη Libra Music.

To 2006 Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης ύστερα από μια μακρόχρονη δισκογραφική πορεία επανέρχεται με τη νέα του δισκογραφική πρόταση "Στα χαμηλά και στα Ψηλά". Στο δίσκο συμμετέχουν ο Παντελής Θεοχαρίδης και η Αλεξία Χρυσομάλλη. Ο Δίσκος κυκλοφορεί από την Polytropon.

    Οι αφοί Ζερβουδάκη Δημήτρης & Λευτέρης και μαζί τους οι αφοί Δουράκη Σάκης & Διονύσης ;)    τον Ιούλιο του 2010 στον Διόνυσο.

ΣΤΙΧΟΙ:
Της παπαρούνας τον ανθό
Να μην τον εμυρίσεις

Γιατί σε μένα μάτια μου

Μια μέρα θα γυρίσεις



Να μου γυρέψεις τη φωτιά

Και του τρελού το χάδι

Πάντα ζητούσες τα φιλιά

Που αφήνουνε σημάδι



Τα χάδια μου τα πέταξα

Στις λήθης το πηγάδι

Να μην τα βρουν οι αγκαλιές

που βγαίνουνε σεργιάνι



Με διαβατάρικα πουλιά

Έρωτα να μην πιάνεις

Γιατί είναι διαβατάρικα

Και γρήγορα τα χάνεις



Και σου κουρσεύουν τη λαλιά

Κι ανάσα πια δεν έχεις

Κι όλο γυρίζεις το πρωί

Χάιδι να μου γυρεύεις



Τα χάδια μου τα πέταξα

Στις λήθης το πηγάδι

Να μην τα βρουν οι αγκαλιές

που βγαίνουνε σεργιάνι

Απλά μην το χάσετε!!Αν κ δεν θα μπορέσουμε να είμαστε εκεί ,λόγω του γνωστού καλοκαιρινού κολλήματος η σκέψη μας και η καρδιά μας θα είναι σε σας!!Καλή επιτυχία παιδιά!!!


Μάκη μην ξεχάσεις να πεις το "Γράμμα σε ένα ποιητή" !!

Τι να πει κανείς ακούγοντας αυτό το πανέμορφο τραγούδι;Δώστε προσοχή στον στίχο,θα μπορούσε να είναι άνετα μικρό κομμάτι απο ποίημα...



Στίχοι:Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας


Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας, Νίκος Βελιώτης

Ερμηνεία: Γιάννης Αγγελάκας



Γονάτισα και ζήτησα απ τα θλιμμένα σύννεφα

να λάμψουν, να ξεσπάσουν με βροχές,

κι όλη τη νύχτα γίναμε σκυλάκια και ξεδίναμε

και γλείφαμε ο ένας τ άλλου τις πληγές

Μεθούσαμε και πίναμε απ τα φιλιά που δίναμε

και σβήναν μία μία οι φωτιές,

και το πρωί ξυπνήσαμε απ όνειρο που ζήσαμε

έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές

Σηκώθηκα και ήσυχα στα δέντρα προσευχήθηκα

ν αντέχουμε στις πιο βαθιές χαρές,

κι όλη τη νύχτα αφρίζαμε, ποτάμια που γυρίζαμε

ψηλά στις αρχικές μας τις πηγές

Ανάβαμε και σβήναμε και πάλι ξαναρχίζαμε

και γίναν μια των δυο μας οι καρδιές,

και το πρωί ξυπνήσαμε απ όνειρο που ζήσαμε

έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές

Σηκώθηκα και ήσυχα στα δέντρα προσευχήθηκα

ν αντέχουμε στις πιο βαθιές χαρές,

κι όλη τη νύχτα αφρίζαμε, ποτάμια που γυρίζαμε

ψηλά στις αρχικές μας τις πηγές

Ανάβαμε και σβήναμε και πάλι ξαναρχίζαμε

και γίναν μια των δυο μας οι καρδιές,

και το πρωί ξυπνήσαμε απ όνειρο που ζήσαμε

έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές....

Απολαύστε τους στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου...με τη φωνή του μέγα Σωκράτη Μάλαμα!

Στίχοι:
Τον πρώτο χρόνο ήμουνα


άγιο παιδί στρωμένο

το δεύτερο με γέλασε

μια πλάνα αγκαλιά.



Τον τρίτο ξημερώθηκα

σε άγνωστα κρεβάτια

τον τέταρτο τους φίλους μου

αποχαιρέτησα.



Στην κολυμπήθρα ρίξανε

νερό αλκοολούχο

και τ' όνομα που μού 'δωσαν

ήταν χαμένο ρούχο.



Το πρώτο ψέμα το 'βγαλα

σαν πέτρα απ' τα νεφρά μου

το δεύτερο σαν κέρασμα

ποτήρι δροσερό.



Το τρίτο σαν της άνοιξης

το πρώτο αεράκι

στο τέταρτο κοιτάχτηκα

δεν ήμουν πια εγώ.



Την πρώτη αγάπη πού 'ζησα

παντοτινή την είπα

η δεύτερη μου κόστισε

λιγότερα φιλιά.



Η τρίτη ήρθε με χαρά

διπλή χαρά που φεύγει

στην τέταρτη να θυμηθώ

να σβήσω τη φωτιά
 
 
Εnglish
 
In the first year I used to be


a holy child in bed

but in the second I was fooled

into enticing arms



In the third I found myself

at dawn in beds not my own

and in the fourth from my friends

I was taking leave



They filled up the baptismal font

with alcoholic water

and what they gave me for my name

was "Rag to throw away"



For my first lie I had to dig

stone-quarrying my brain

the second I poured like a drink

refreshing and so cool



The third one it felt like in Spring

the first breeze softly blowing

By the fourth when I looked at me

I was myself no more



Of the first loving in my life

I said this is forever

the second one came at the cost

of many kisses less

The third one's coming brought me joy

its leaving even better

when the fourth comes I'll have to mind

and not leave on the light

  Όπως καταλάβατε ήδη ,αποφασίσαμε να απέχουμε απο κάθε δραστηριότητα στο blog μας για έναν ολόκληρο μήνα ως  ένδειξη διαμαρτυρίας και κυρίως πένθους για τα  παιδιά που φύγαν τόσο άδικα στην τραγωδία της Marfin... για μας  πάγωσε ο χρόνος εκεί...Ας γίνει αυτή η θυσία των παιδιών η αρχή για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι...
Από σήμερα 05/06/2010 θα συνεχίσει κανονικά η λειτουργία του blog μας..
  Επιλέξαμε για αυτή τη βδομάδα το τραγούδι "Ανείπωτα" του φίλου μας πρωτίστως και έπειτα πελάτη του Διόνυσου και πολυτάλαντου Δημήτρη Ζερβουδάκη!
  Δημήτρη καλή επιτυχία στην καλοκαιρινή σου περιοδεία ,σε περιμένουμε να τα πούμε από κοντά και φέτος!

Εξαιρετικά αφιερωμένο για σένα να σου δώσει καλή τύχη για τις εξετάσεις σου.Αν και το ξέρουμε όλοι οτι η τύχη είναι κάτι που δεν τη χρειάζεσαι γιατι ξέρουμε πως θα σκίσεις!!!

Aυτή την εβδομάδα αποφασίσαμε να σας χαρίσουμε λίγο από τον απολαυστικό Θέμη Ανδρεάδη ,που όσοι απο εσάς έρχεστε στον Διόνυσο έχετε καταλάβει την αδυναμία που έχουμε σε αυτό τον μεγάλο σατυρικό καλλιτέχνη.Όλοι σας έχετε ακούσει σε μας τον "Ωραίο",τον "Ταρζάν",τον "Ανδρα του πολλά βαρύ" ,την"Πεθερά" και άλλα γνωστά τραγούδια του ...απολαύστε λοιπόν λίγο από Θέμη Ανδρεάδη Live στο Ζοοm!

Σας μεταφέρουμε από την ομάδα στο Facebook λίγα λόγια για τον φίλο μας τον Θέμη....

ΘΕΜΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ


Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρει κανείς κάποιον ηλικίας 35 και άνω που έχει ένα στοιχειώδες γούστο και να μην υπήρξε fan του Θέμη Ανδρεάδη. Τραγούδια όπως η «Λούλα», το «Είμαι πολύ ωραίος» και «Η πεθερά» ή ακόμα ακόμα το «Μ’ αυτό περνάνε όλα» ή το «Στον ΟΗΕ» έχουν τυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας, αποτελούν ακούσιο κι αμήχανο μουρμουρητό μας και, εν τέλει, παραπέμπουν σε ό,τι πιο ανέμελο, μελωδικό, περιπαικτικό, σατυρικό και παρεΐστικο των παιδικών μας χρόνων.

Ο Θέμης Ανδρεάδης όμως δεν ήταν μόνον αυτό. Μουσικός ο ίδιος, έγραψε πολλά τραγούδια και μετά την «Αλλαγή» ασχολήθηκε επισταμένως με περισσότερο «σοβαρά» και βιωματικά τραγούδια. Δυστυχώς, πάνω που η γενιά μου ενηλικιώθηκε (και κατάλαβε με τι διαμάντια μεγάλωσε), ο Θέμης Ανδρεάδης αποφάσισε και αποσύρθηκε από τον χώρο του τραγουδιού. Για άλλη μια φορά οι εταιρείες δεν ήθελαν προσωπικότητες και για άλλη μια φορά υπήρξαν προσωπικότητες που αντιστάθηκαν στις εταιρείες … Καλά να πάθουν (οι εταιρείες)!

Ο Θέμης Ανδρεάδης γεννήθηκε την παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1950 στην Αθήνα. Διδάχθηκε κλασσική κιθάρα από τον Νότη Μαυρουδή και, μοιραία, εισήχθη στον χώρο του Νέου Κύματος και των μπουάτ, συνεργαζόμενος σ’ αυτές με τις φίρμες της εποχής Καίτη Χωματά και Μιχάλη Βιολάρη. Λίγο αργότερα συνεργάστηκε και με τους Γιώργο Μαρίνο, Σοφία Σπυράτου, Γιάννη Σπανό, Αρλέτα, Τάσο Καρακατσάνη και Δέσποινα Γλέζου. Όλα τούτα στα μέσα της δεκαετίας του 60, τότε που το καζάνι έβραζε παγκοσμίως (και στην Ελλάδα «μαγείρεψε» χούντα).

Κατά τη διάρκεια της χούντας και συγκεκριμένα το 1971 συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας ήταν να μπει στη δισκογραφία και να ερμηνεύσει το τραγούδι «Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε» (1972) σε στίχους του ποιητή Γιώργου Χρονά, το οποίο, αν και «πετσοκομμένο» (π.χ. στο σημείο που μιλάει για … καπότες) αποτελεί το καλύτερο ίσως τραγούδι του Μαρκόπουλου, ένα τραγούδι που τραγουδήθηκε και από άλλους πολλούς (από τον Νταλάρα έως και την Μελίνα), πλην η ερμηνεία τους όσο καλή κι αν ήταν δεν ξεπέρασαν αυτήν του Ανδρεάδη. Επίσης, τα τραγούδια που έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες, το "Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν" σε μουσική και στίχους του Γ.Μαρκόπουλου και "Του άνδρα του πολλά βαρύ" Γ.Μαρκόπουλου και Ε. Θαλασσινού, τραγούδια που τραγουδήθηκαν σε πρώτη εκτέλεση απο τον Θέμη.Τα επόμενα 2 χρόνια τραγουδάει στην ιστορική μπουάτ «Λήδρα» με τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη, τη Μέμη Σπυράτου, τη Δάφνη Ζούνη και τον Σταύρο Πασπαράκη και τη Λιλή Χριστοδούλου. Παράλληλα συμμετέχει σε πολλές εκδηλώσεις και συναυλίες του Γ.Μαρκόπουλου.



Το 1973 είναι σημαδιακό γιατί γνωρίζεται με τον Γιάννη Λογοθέτη, γνωστό και ως ΛοΓο, και σε συνεργασία με τον συνθέτη και μουσικό Γιάννη Κιουρκτσόγλου, και, σχεδόν εν αγνοία τους, ξεκινούν ένα στυλ τραγουδιού που έμελλε να έχει μεγάλη επιτυχία και να καταγραφεί ως «Σατιρικό τραγούδι». Στους προσωπικούς του δίσκους που ακολουθούν τη μουσική γράφει είτε ο ίδιος είτε ο ΛοΓο είτε άλλοι νέοι συνθέτες που τα επόμενα χρόνια έμελλε να καθιερωθούν στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού και να τον επηρεάσουν τόσο ώστε σήμερα να γίνεται δύσκολα πιστευτό ότι κάποτε συνεργάστηκαν με τον Ανδρεάδη (αναφέρομαι στους κ.κ. Γιάννη Καραλή, Χρήστο Κυριαζή και, κυρίως, στον κ. Νίκο Καρβέλα!).



ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:

1973: ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

1974: ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ

1975: Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ

1976: Ο ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΛΟΓΟΘΕΤΗ

1977: ΘΕΜΙΤΑ ΚΙ ΑΘΕΜΙΤΑ

1978: Ο ΘΕΜΗΣ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

1980: ΩΣ ΕΞΗΣ

1982: ΣΑΝ ΞΑΦΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ...

1986: ΒΑΛΕ ΤΟ ΡΑΔΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ



ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΕ ΔΙΣΚΟΥΣ

1972: ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ - Συμμετέχει με 2 τραγούδια.

1973: ΔΙΑΔΡΟΜΗ του Γιώργου Χατζηνάσιου (συμμ. Δ. Γαλάνη, Μ. Μητσιάς και Στ. Κόκοτας) – Συμμετέχει με 2 τραγούδια.

1974: Ο ΣΤΑΘΜΟΣ του Μίμη Πλέσσα - Συμμετέχει με 3 τραγούδια.

1974: ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ του Χρ.Χάλαρη και του ΛοΓο - Συμμετέχει με 4 τραγούδια.

1974: ΧΡΥΣΟΣ ΔΙΣΚΟΣ - Συμμετέχει με 4 τραγούδια.

1976: ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ των Μίμη Πλέσσα και Κώστα Βίρβου. Συμμετέχει με 6 τραγούδια.

1979: Η ΧΑΒΟΥΖΑ του Τάκη Παναγόπουλου - Συμμετέχει με 4 τραγούδια.

1980: ΜΑΓΙΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑ 1 - Συμμετέχει με 1τραγούδια.

1982: ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ του ΛοΓο - Συμμετέχει με 2 τραγούδια.

1983: 14 ΝΕΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - Συμμετέχει με 1 τραγούδι.

1986: ΦΑΚΟΙ ΕΠΑΦΗΣ του ΛοΓο - Συμμετέχει με 2 τραγούδια.

1989: Η ΠΑΡΕΟΥΛΑ των Χρύσανθου Μουζακίτη και Θεόφιλου Βερύκιου - Συμμετέχει με 2 τραγούδια (συμμετείχαν και οι Αρλέτα, Σάκης Μπουλάς, Βασίλης Παπακωνσταντίνου).

Από το 1990 και μετά ο Ανδρεάδης αποχώρησε από την ενεργό δράση. Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια και … εμμένει. Τον Οκτώβριο του 2009 σε ένα μπαρ της πόλης των Αθηνών ονόματι Feriale και υπό την αιγίδα του κ. Γιώργου – Ίκαρου Μπαμπασάκη έγινε η πρώτη προσπάθεια να μεταπεισθεί, πλην δεν απέδωσε καρπούς. Η παρούσα ομάδα, εκτός του ότι εκφράζει τον γνήσιο θαυμασμό μας και την μεγάλη αγάπη μας για τον Θέμη Ανδρεάδη, φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν μοχλό πίεσης για το μεγάλο come back !!! Ο αγώνας συνεχίζεται και θα δικαιωθεί !!!

Download "Still Loving You" here

...όσοι από εσας έχουν τον Real Player είναι εύκολο να  κατεβάσετε τη συλλογή μας κατευθείαν από τον Μusic Player μας...

...Σαν σήμερα το 1967 κάποιοι αυτόκλητοι "σωτήρες" του Εθνους ήρθαν να μας σώσουν από τον "κρημνόν και τον κομμουνισμόν!".Κάποιοι άλλοι όμως πριν απο αυτό φροντίσανε επιμελώς και με τη βοήθεια των Αμερικάνων να τους στρώσουν το χαλί και να μας καθίσουν στο σβέρκο για 7...ολόκληρα χρόνια...

Σας θυμίζει τίποτα η σημερινή ...περίοδος που ζούμε?Πάλι κάποιοι αυτόκλητοι σωτήρες(Δ.Ν.Τ-Ευρωπαίοι)ήρθαν να μας σώσουν...αυτή φορά αναίμακτα...αυτή τη φορά όμως ...έρχονται με χειρότερες διαθέσεις...θα τους αφήσουμε...?

Δείτε το παρακάτω βίντεο,έχει ελληνικούς υπότιτλους...έτσι για να αρχίζουμε να ξυπνάμε...

«Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά. Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά».

   Ο Μάνος Ξυδούς δεν είναι πια κοντά μας. Ο αγαπημένος τραγουδοποιός κάποιων από τα ωραιότερα τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας έφυγε ξαφνικά από τη ζωή χθες το βράδυ. Κι έζησε τις τελευταίες του ώρες κάνοντας αυτό που πάντα λάτρευε: παίζοντας μουσική....

Η Ζωή του
   Πρόκειται για τον άνθρωπο-«σφραγίδα» του συγκροτήματος Πυξ-λαξ, που βρισκόταν πίσω από τους στίχους και τις μουσικές που συγκίνησαν και ταξίδεψαν εκατομμύρια νέους και νέες.

   Ο Μάνος Ξυδούς γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1953 στους Αγίους Αναργύρους Αθηνών. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών, ενώ παράλληλα με τις σπουδές του στο μάρκετινγκ, έπαιζε μουσική ως DJ στις Καρυάτιδες της Πλάκας.
Εργάστηκε στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ ως διευθυντής μάρκετινγκ και ως παραγωγός κέρδισε αρκετούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους.
Με τους Dreamer and the fool moon και το τραγούδι Sambrina, σε αγγλικο στίχο, είχε ανέβει στις πρώτες θέσεις των καταλόγων πολλών ευρωπαϊκών χωρών.
  Συμμετείχε στην παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου των «Πυξ Λαξ» και έγινε μέλος του συγκροτήματος γράφοντας στίχους, μουσική και κάνοντας φωνητικά.
  Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ένας αυθεντικός ροκάς, ένας ποιητής δεν είναι πλέον μαζί μας. Ο Μάνος Ξυδούς, ιδρυτικό μέλος των «Πυξ Λαξ», του συγκροτήματος που επί 20ετιας μονοπώλησε την ελληνική μουσική σκηνή, «έφυγε» αιφνίδια το βράδυ της Τρίτης από ανακοπή καρδιάς.
...."Γεννήθηκε στις αρχές του '50 (από πατέρα Μήλειο και μητέρα Κρητικιά) στους Αγίους Αναργύρους Αθηνών.
Πήγε σχολείο στους Αγίους και μετά δούλευε ως κλητήρας (εξωτερικές δουλειές) στην τότε Columbia στην Ριζούπολη, ενώ έπαιζε μπάσκετ στον “Ιωνικό” Νέας Φιλαδέλφειας. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών και όταν τελείωσε τη σχολή σπούδασε marketing.
Τα ίδια χρόνια έβαζε μουσική ως DJ στις “Καρυάτιδες” της Πλάκας. Συνέχισε να εργάζεται στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ απεσταλμένος στην Κρήτη ως πωλητής. Έμεινε εκεί τρία χρόνια και απέκτησε μεγάλη εμπειρία, η οποία του έδωσε τη δυνατότητα να αντιληφθεί με ποια κριτήρια αγοράζει ο κόσμος τους δίσκους, πράγμα που αποδεικνύεται μεγάλο προτέρημα όταν ασχολείται αργότερα μεπαραγωγές και marketing.
Όταν συναντιέται με τους “Πυξ Λαξ” είναι Marketing Director στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, θέση που την ευθύνη της επιλογής έχει η ΕΜΙ Αγγλίας και έχει ως παραγωγός χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Επίσης, έχει κάνει μια μεγάλη επιτυχία με τους “Dreamer and the fool moon” και το τραγούδι “Sandrina” που είχε αγγλικούς στίχους. Αυτό το maxi single πούλησε 49.000 αντίτυπα και ανέβηκε στις πρώτες θέσεις των καταλόγων της Ιταλίας, Ελβετίας, Γαλλίας κ.ά. Συμμετέχει στην παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου των Πυξ Λαξ και γίνεται μέλος του συγκροτήματος γράφοντας στίχους, μουσική και κάνοντας φωνητικά.
Συμμετείχε στον δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου: "Προσέχω δυστυχώς" στον οποίο έγραψε στίχους και μουσική στα περισσότερα τραγούδια ενώ έχει συνεργαστεί και με τους Όναρ. Έχει γράψει και έχει συμμετάσχει σε πολλούς δίσκους, με κυριότερο τον καταπληκτικό δίσκο με τίτλο «Μέχρι να πάρεις παγωτό, σε βρίσκει ο Χειμώνας» μαζί με τον Πάνο Κατσιμίχα όπου τους ξανάφερε να τραγουδούν παρέα. Όλα τα τραγούδια που έδωσαν νόημα στην λαχτάρα μας και την δίψα μας για ακρόαση με νόημα και ουσία. Όλα τα τραγούδια που αγαπήσαμε λιώνοντας τα βινύλια και τα cd που δισκογραφούσαν, από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας τους...
   Ο θάνατος του Μάνου Ξυδούς αποτελεί μεγάλη απώλεια για την ελληνική μουσική σκηνή. Τα "παιδιά" του όμως θα μας συντροφεύουν για πάντα.
"Eσυ εκεί"...στον παράδεισο με τους άλλους μεγάλους...και εμείς εδώ φτωχότεροι...σ'ευχαριστούμε για όλα...

Lyrics
Is it getting better
Or do you feel the same
Will it make it easier on you now
You got someone to blame
You say...

One love
One life
When it's one need
In the night
One love
We get to share it
Leaves you baby if you
Don't care for it

Did I disappoint you
Or leave a bad taste in your mouth
You act like you never had love
And you want me to go without
Well it's...
Too late
Tonight
To drag the past out into the light
We're one, but we're not the same
We get to
Carry each other
Carry each other
One...
Have you come here for forgiveness
Have you come to raise the dead
Have you come here to play Jesus
To the lepers in your head

Did I ask too much
More than a lot
You gave me nothing
Now it's all I got
We're one
But we're not the same
Well we
Hurt each other
Then we do it again

You say
Love is a temple
Love a higher law
Love is a temple
Love the higher law
You ask me to enter
But then you make me crawl
And I can't be holding on
To what you got
When all you got is hurt
One love
One blood
One life
You got to do what you should
One life
With each other
Sisters
Brothers
One life
But we're not the same
We get to
Carry each other
Carry each other
One...life



One


Μετάφραση στα Ελληνικά:

Γίνεται καλύτερο; ή αισθάνεσαι το ίδιο;
Eίναι ευκολότερο για εσένα τώρα
έχεις κάποιον για να κατηγορήσεις...
εσύ λες...

Μια αγάπη
μια ζωή
όταν είναι μια ανάγκη
στη νύχτα
μια αγάπη
που καταφέραμε να μοιραστούμε
αυτή σε αφήνει μωρό μου εάν
δεν φροντίζεις για αυτή

Σε απογοήτευσα
ή άφησα μια κακή γεύση στο στόμα σου
ενεργείς λες και δεν είχες ποτέ  αγάπη
και με θέλεις να πάω χωρίς αυτη
Λοιπόν αυτό είναι...
Πάρα πολύ αργά
απόψε
για να σείρουμε το παρελθόν έξω στο φως
είμαστε ένα, αλλά δεν είμαστε το ίδιο
καταφέρνουμε όμως να
κουβαλάει ο ένας τον άλλον
κουβαλάει ο ένας τον άλλον
ένα...
Έχεις έρθει εδώ για συγχώρεση
Έχεις έρθει για να αναστήσεις τους νεκρούς
Έχεις έρθει εδώ να παίξεις τον Ιησού
στους λεπρούς μέσα στο κεφάλι σου


Σου ζήτησα πάρα πολλά
περισσότερο από αρκετά
δεν μου έδωσες τίποτα
τώρα ότι έχω είναι οτι
εμείς είμαστε ένα
αλλά δεν είμαστε το ίδιο
Λοιπόν εμείς
βλάπτουμε ο ένας τον άλλον
έπειτα εμείς το κάνουμε πάλι
εσείς λέτε
η αγάπη είναι ένας ναός
αγάπη προς ένα ανώτερο νόμο
η αγάπη είναι ένας ναός
αγαπήστε τον ανώτερο νόμο
μου ζήτησες να μπω
αλλά έπειτα με έκανες να συρθώ
και δεν μπορώ να στηρίζομαι
σ' αυτό που έχεις
όταν όλα όσα έχεις είναι πληγές ...
μια αγάπη
ένα αίμα
μια ζωή
πρέπει να κάνεις αυτό που πρέπει
μια ζωή
η μια με την άλλη
αδελφές
αδελφοί
 μια ζωή
αλλά δεν είμαστε οι ίδιοι
\καταφέρνουμε όμως να
κουβαλάει ο ένας τον άλλον
κουβαλάει ο ένας τον άλλον
μία...ζωή...

Μια...

  "Ντροπή σου "Κα Αννα",Ντροπή σου!!
Έχεις το θράσος να "καταγγέλεις" εμάς...έχεις το θράσος εσύ που στέλνεις τα παιδιά σου να φοιτήσουν στα κολλέγια των πλουσίων και θα πεις για εμάς...Θα πεις εσύ "Αννούλα" για όλους εμάς που πληρωνόμαστε όποτε θυμηθείτε ,που μας δίνεις 350 Ευρώ μισθό ,όντας ο πιο ανάλγητος εργοδότης και που σηκώνουμε στις πλάτες μας το όλο το βάρος μιας σχολικής τάξης.Ντροπή σου ανήθικο "κατεστημένο" που τολμάς να μας υβρίζεις μπροστά μας ,να μην εκτιμάς τις θυσίες,τις αγωνίες και τους προβληματισμούς μας...
Αλλά τελικά αγαπητοί συνάδελφοι ίσως φταίμε κι εμείς γιατί καθόμαστε στο'ι'κά και δεχόμαστε όλες αυτές τις προσβολές αυτών των "μικρών" ανθρώπων.Αυτών των "μικρών" που τόσα χρόνια μας κοροιδεύουν απολαμβάνοντας τις χλιδάτες υπουργικές θέσεις ,γιατί εμείς απερίσκεπτα και αβίαστα τους βάλαμε εκεί!
Μπράβο ρε παιδιά σε όλους εσάς που είστε η φωνή μας,που δεν "μασάτε" στους ανήθικους ψυχολογικούς τραμπουκισμούς της εκάστοτε κατέστημένης εξουσίας...
Είμαστε μαζί σας και νοερά όταν δεν μπορούμε και θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας για όλα όσα κάνετε και για όλους εμάς!! "

...και ένα αρκετά ενδιαφέρον βίντεο-σάτιρα αυτών που συμβαίνουν στην Ελλάδα..



http://www.oromisthioi.gr/

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ


στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.

Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό

κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό

είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.



Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,

θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.



Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ

καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.

Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,

σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.

Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό

είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.



Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,

θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,

σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
 
Translation English
 
They tell me if I get out of the circle I’ll get lost


That I should only roam around within its limits.

And that the world is an untamed creature

And when it bites I would do good to be silent.

And when they fear I might get crazy

They tell me to go somewhere to cry secretly.

And I should remember that this scenery

I am small, too small to change.



But I, with a wild proud dance,

Will fly like an eagle over the sorrows.

I won’t cry, I won’t fear,

I won’t cry, I won’t fear.

I’ll go to build a nest in the sky,

I’ll only descend if I want to laugh.

I won’t cry, I won’t fear,

I won’t cry, I won’t fear.



They tell me if I go higher I’ll get dizzy

That it’s better to roll around here, in the mud, with them.

And that if I want to see more,

In a mirror I should look at myself alone.

And when they fear I might get crazy

They tell me to go somewhere to cry secretly.

And I should remember that this scenery

I am small, too small to change.



But I, with a wild proud dance,

Will fly like an eagle over the sorrows.

I won’t cry, I won’t fear,

I won’t cry, I won’t fear.

I’ll go to build a nest in the sky,

I’ll only descend if I want to laugh.

I won’t cry, I won’t fear,

I won’t cry, I won’t fear..

Ας είναι αυτό το Πάσχα το πραγματικό "πέρασμα" σε έναν καλύτερο κόσμο με περισσότερη αγάπη ,ειρήνη και ευτυχία!!Να περάσετε όμορφα τις γιορτινές σας ημέρες και να είστε πολύ προσεκτικοί στο δρόμο,γιατί σας θέλουμε όλους πίσω!
Η ομάδα του Διόνυσου σας εύχεται καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!!

Αυτή την εβδομάδα αποφασίσαμε να οπτικοποιήσουμε ένα από τα καλύτερα τραγούδια της τρέχουσας δεκαετίας και να το αφιερώσουμε εξαιρετικά σε όσους αγάπησαν και περισσότερο σε αυτούς που ξέρουν να αγαπούν...



Lyrics:
Im so tired of being here
Suppressed by all my childish fears
And if you have to leave
I wish that you would just leave
cause your presence still lingers here
And it wont leave me alone

These wounds wont seem to heal
This pain is just too real
Theres just too much that time cannot erase

When you cried Id wipe away all of your tears
When youd scream Id fight away all of your fears
I held your hand through all of these years
But you still have
All of me

You used to captivate me
By your resonating life
Now Im bound by the life you left behind
Your face it haunts
My once pleasant dreams
Your voice it chased away
All the sanity in me

These wounds wont seem to heal
This pain is just too real
Theres just too much that time cannot erase

Ive tried so hard to tell myself that youre gone
But though youre still with me
Ive been alone all along

"Κρίση!!!Με πιάνει κρίση!!!"

   Την ιδιαίτερη σχέση μας με τον κινηματογράφο την ξέρετε εδώ και καιρό...Αποφασίσαμε έτσι να εντάξουμε μια νέα ενότητα η οποία θα αφορά αποκλειστικά τον μαγικό κόσμο της 1ης(και όχι 7ης!) τέχνης.Κάθε μήνα θα σας παρουσιάζουμε και θα σας προτείνουμε παράλληλα  την καλύτερη ταινία καθώς και τα επίσημα trailer αυτής.... Καλή μας αρχή!Φώτα ....έναρξη....5,4,3,2,1,  και Action!!!
 


Γι'αυτό το μήνα επιλέξαμε ....
Shutter Island  (Το Νησί Των Καταραμένων )



Βρισκόμαστε στο 1954. Ο πρωταγωνιστής μας, ο Teddy Daniels (Leonardo DiCaprio) είναι αστυνομικός. Δείχνει σκληρός, αποφασισμένος και τραχύς -αν και λίγο αποπροσανατολισμένος. Τον πρωτοσυναντάμε ζαλισμένο πάνω σ' ένα καράβι, και μαζί του συστηνόμαστε στο συνεργάτη του, τον Chuck Aule (Mark Ruffalo): εκείνος δείχνει συμπαθής, προσαρμοστικός και έμπιστος. Ο συνδυασμός μοιάζει σωστός. Ήδη όμως από τις πρώτες απειλητικές νότες και τον σκοτεινό, ομιχλώδη ουρανό, συνειδητοποιούμε ότι ο προορισμός μας δεν προμηνύεται φιλόξενος. Κανείς άλλωστε δεν χαίρεται όταν φτάνει στο νησί των καταραμένων, το «Shutter Island», ένα νησί-φρούριο, που αξιοποιεί τη φυσική (και τεχνητή) του οχύρωση για να χρησιμοποιηθεί ως φυλακή υψίστης ασφαλείας για τους πιο επικίνδυνους, ψυχικά διαταραγμένους εγκληματίες. Η άφιξη εκεί είναι κάθε άλλο από ευχάριστη, ειδικά όταν κανείς φτάνει εκεί με αποστολή του την εξιχνίαση της εξαφάνισης μιας φόνισσας, η οποία το έσκασε με εντελώς ανεξήγητο τρόπο από το ίδρυμα.

    Η υποδοχή τους θα είναι εξίσου αφιλόξενη: ο Teddy και ο Chuck απαγορεύεται να κουβαλούν τα όπλα τους, παραχωρούν κάθε εξουσία στο διευθυντή του ιδρύματος, ενώ τα γεγονότα τους αποκρύπτονται συστηματικά από τους μάρτυρες. Ξεγυμνωμένοι από κάθε ασφάλεια και βεβαιότητα, περνούν εθελουσίως μέσα από τα ηλεκτροφόρα κάγκελα του ιδρύματος και ξεκινούν την έρευνά τους, βρισκόμενοι απολύτως στο έλεος του μυστήριου, διφορούμενου Dr. John Cawley (Ben Kingsley) και των ριζοσπαστικών επιστημονικών πρακτικών του. Κι εκεί, μόνοι εναντίον όλων, αποκλεισμένοι λόγω καταιγίδας σ' ένα καταραμένο νησί όπου όλα τους προκαλούν να φύγουν, θα αρχίσουν να ξετυλίγουν έναν μίτο που αντί να διαλευκάνει το μυστήριο, θα τους οδηγήσει όλο και πιο βαθιά σ' έναν λαβύρινθο που γίνεται όλο και πιο σκοτεινός, όλο και πιο πνιγηρός, όλο και πιο παρανοϊκός. Ένας λαβύρινθος όπου οι τρόφιμοι του ιδρύματος, οι εχθρικοί φύλακες, οι κρυπτικοί γιατροί και οι μυστήριες συμπτώσεις, συμπλέκονται με το ταραγμένο μυαλό του κακοφορμισμένου Teddy, που βασανίζεται από ματωμένες μνήμες του πολέμου και το τραυματισμένο παρελθόν του.
   Παραισθήσεις, αναμνήσεις, θεωρίες συνομωσίας, ένα κομμάτι του Mahler που παίζει επίμονα στο γραμμόφωνο, ένας επαναλαμβανόμενος εφιάλτης και οι εμμονές, οι καταραμένες εμμονές του Teddy θα κλιμακώσουν την πλοκή, και μαζί, με τρόπο αριστοτεχνικό, θα κλιμακώσουν τα συναισθήματα και την ένταση. Ο φόβος δεν κρύβεται πια στις σκηνές, αλλά βαραίνει ολόκληρη την ατμόσφαιρα, ποτίζει κάθε πλάνο. Η υποβλητική μουσική, οι σκοτεινοί, δαιδαλώδεις διάδρομοι μέσα και οι απόκρημνοι βράχοι έξω, οι διαλεγμένοι χαρακτήρες (ιδανικό casting και ερμηνείες από τους Max von Sydow, Jackie Earle Haley, Emily Mortimer) και οι ρευστοί ρόλοι ανάμεσα στο καλό και το κακό, έχουν πια αρπάξει κι εμάς από την άλλη πλευρά της οθόνης και μας έχουν αποκλείσει στο 'Νησί των Καταραμένων' -και δεν ξέρουμε αν θέλουμε να φύγουμε τρέχοντας από τρόμο μαζί με τον Teddy ή αν θέλουμε να μείνουμε εκεί, να μη φύγουμε ποτέ από το αριστουργηματικό κινηματογραφικό σύμπαν που έπλασε ο Martin Scorsese.
   Ένα κινηματογραφικό σύμπαν εφιαλτικό και ονειρικό μαζί, που δεν βρίθει απλώς αναφορών, αλλά επιρροών και βιωμάτων. Βιωμάτων που ο Scorsese δεν παραθέτει απλώς επί της οθόνης για να τα θυμηθούμε, αλλά τα επαναπροσδιορίζει και τους δίνει νέα υπόσταση για να τα αγαπήσουμε ξανά από την αρχή. Στο «Shutter Island» κρύβεται ο Hitchcock, με τη στοιχειωμένη «Rebbeca» του και τον 'μόνο εναντίον όλων' πρωταγωνιστή του. Βρίσκονται εκεί τα noir του '40 και '50 με τους τσαλακωμένους, σκληροτράχηλους ντετέκτιβ. Είναι εκεί ακόμα κι ο Kubrick, με τους ανατριχιαστικά υποβλητικούς εφιάλτες του Teddy που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τη 'Λάμψη'. Μα κυρίως στο Shutter Island φωλιάζει ολόκληρος ο κινηματογραφικός κόσμος του ίδιου του Marty: Ήδη από την πρώτη σκηνή, καθώς ο Teddy ξεκινά το ταραγμένο ταξίδι του, μιλά στον καθρέφτη λέγοντας στον εαυτό του "Pull yourself together, Teddy", προσπαθώντας να πολεμήσει τους δαίμονές του. Μα δεν απευθύνεται μονάχα στον εαυτό του: ταυτόχρονα συνομιλεί με τον Travis του 'Ταξιτζή', που ρωτά οργισμένος το είδωλό του "are you talking to me?". Συναντά το Οργισμένο Είδωλο του Jake La Mota που προσπαθεί να δώσει κουράγιο στον εαυτό του λέγοντας στον καθρέφτη "Go get' em, champ!". Θυμάται τον Howard Hughes στο πιο πρόσφατο «Aviator» που παραληρεί, κι αυτός, μπροστά στον καθρέφτη: "The way of the future, the way to the future". Και μας υπενθυμίζει, πολύ απλά, γιατί ο Scorsese είναι ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες σήμερα: όχι μόνο για τις μνήμες που μας χάρισε, αλλά γι' αυτές που συνεχίζει να δημιουργεί.

πηγή:Cinemaniews.gr